اخلاقى راه درمان را نیز نشان داده است؛ اما در آغاز اقدام به جلوگیرى ازپیدايش و رشد ناھنجاريھاى اخلاقى مىكند و ھمواره پیشگیرى آسانتر و بھتر از

درمان بیمارى است.

انسان را با ايمان و عشق به خدا پر مىكند. نتیجه ايمان به خدانیز جز اعمال و صفات نیكو نیست، پس روش قرآن بر اساس توحید خالص و كامل بنا

شده است، توحیدى كه تنھا در اسلام ديده مىشود و ضامن اسلام است.

ايمان چیست؟

است. « تسلیم توأم با اطمینان خاطر » و  « گرويدن » ايمان در لغت به معنى

ايمان مربوط به دل و اعتقاد است. چنانكه عدهاى از اعراب باديه نشین، خدمت

پیغمبر اكرم صلى لله علیه و آله آمده، گفتند:

يا رسول لله! ايمان آورديم، آيه نازل شد:« قالَتِ الَْأعْرابُ امَنَّا قُلْ لَمْ تُؤْمِنُوا وَلكِنْ قُولُوا اسْلَمْنا وَلَمَّا يَدْخُلِ الْايمانُ فى قُلُوبِكُمْ »

باديه نشینان (به رسول خدا) گفتند ايمان آورديم. (اى پیامبر! به آنان)

بگو: شما ايمان نیاوردهايد و لیكن بگويید اسلام آورديم و ايمان ھنوز در دل شما وارد نشده است.

از اين آيه مىفھمیم كه ايمان در اصطلاح قرآن، واقعیت و حقیقتى مربوط به قلب انسان است نه مربوط به بدن انسان، نه مربوط به پیشانى انسان كه آثار

سجده داشته باشد يا نداشته باشد و نه مربوط به زبان انسان كه ذكر خدا بگويد يا نگويد، بلكه به ريشه اين امور كه يك حالت قلبى، فكرى و اعتقادى است،

ايمانى كه اساسىترين گام در راه اخلاق و معیار تمام ارزشھاى انسانى و حلقه ارتباط انسان با خداست، مجموعهاى از ايمانھاى  . مربوط مىشود

« ايمان به غیب » ھماھنگ و پیوسته (به خدا، پیامبران، كتابھاى آسمانى، فرشتگان الھى، روز قیامت و مانند آن) است كه قرآن كريم، ھمه آنھا را در كلمه

خلاصه كرده است، آنجا كه مىفرمايد:

اين ھمان كتابى است كه در آن ھیچ شكى نیست. پرھیز كاران را راھنماست، آنان كه به  « ذلِكَ الْكِتابُ لارَيْبَ فیهِ ھُدىً لِلْمُتَّقینَ الَّذينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ »

غیب ايمان دارند.

افراد پرھیزكار كسانى ھستند كه در پرتو ايمان به غیب، به اخلاق و آداب الھى خوگرفتهاند و آن ايمان (به غیب و حقايق نھانى، ايمان به خدا و صفات او، ايمان

به امدادھاى

غیبى و مانند آن) طورى آنان رادگرگون، و مشتاق فضايل انسانى، كمال معنوى و قرب الھى كرده كه به آسانى فرمانبردار فرمانھاى الھى و بزرگان دين

مىشوند. ريشه اين فضايل در روح انسان به امانت نھاده شده و در اخلاق و رفتار او تجلّى مىيابد.

على علیهالسلام مىفرمايد:« أَلْايمانُ مَعْرِفَةٌ بِالْقَلْبِ وَإِقْرارٌ بِاللِّسانِ وعَمَلٌ بِاْلَْأرْكانِ »

ايمان شناختى است با قلب، اقرارى است با زبان و عملى است با اندام.

ھمچنین مىفرمايد:« اصْلُ الْايمانِ، حُسْنُ التَّسْلیمِ لِامْرِاللَّهِ

ريشه ايمان، خوب تسلیم شدن در برابر فرمان خداست. 

صفحات: 1· 2