ترس ،ایمان منحرف شده است .ترس در اثر نبودن ایمان به خیر مطلق در انسان ایجاد میشود .
قرآن تا کید می کند که ترس و غم در دل مومن راه ندارد.
سوره یونس آیه 62: أَلا إِنَّ أَوْلِيَاء اللّهِ لاَ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلاَ هُمْ يَحْزَنُونَ
آگاه باشيد كه بر دوستان خدا نه بيمى است و نه آنان اندوهگين مى‏شوند .
قطعا ایمان به خداوند نقش بسیار مهمی در جلو گیری از ترس ها دارد . انسانهای ترسو توانایی برای مقابله با مشکلات را از دست می دهند . ترس ها به دلیل داشتن افعال منفی به سرعت اتفاق می افتند .باید از خود ترس ،ترسید .
برای رهایی از ترس ها بهترین راه حل نوشتن ترس و بال و پر دادن به موضوع میباشد . بطور مثال اگه تصادف کنم چه اتفاقی می افتد ؟ بنویسید ماشین خسارت می خورد باید هزینه تعمیرش را جور کنم .پس مقداری از در آمدم در این راه مصرف میشود ،این ماه کمی صرفه جویی باید بکنم که مخارج کنترل شود .

این نوشتن هرچق دقیق تر باشد آسایش بعداز نوشتن بیشتر خواهد بود و ذهن از درگیری خارج میشود .این تمرین بسیار معجزه آسا است و تمرکز را به فرد برمیگرداند .
امام باقر(ع) مى‏فرمايد: <لايكون المؤمن جبانا و لاحريصا و لاشحيحا; انسان با ايمان نه ترسوست و نه حريص و نه بخيل‏»! (بحارالانوار، 301)
چيزهايى كه باعث ترس انسان مى‌شوند، فراوانند. قرآن برخى از ترسهاى مهم انسان مانند ترس از خدا، ترس از مرگ و ترس از فقر را ذكر كرده است.

ترس از خدا در زندگى مؤمن اهميت بسزايى دارد زيرا همواره او را به تقوا و جلب رضایتمندى خدا و پيروى از راه و رسم او و ترك محرمات و انجام اوامر الهى وامى‌دارد.
ترس از خدا در واقع يكى از اركان ايمان و پايه‌هاى مهم شكل‌گيرى شخصيت مؤمن به شمار مى‌آيد. (غزالی /252)
سوره بینه آیات 7و8:
إِنَّ اَلَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا اَلصّٰالِحٰاتِ أُولٰئِكَ هُمْ خَيْرُ اَلْبَرِيَّةِ جَزٰاؤُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنّٰاتُ عَدْنٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا اَلْأَنْهٰارُ خٰالِدِينَ فِيهٰا أَبَداً رَضِيَ اَللّٰهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ ذٰلِكَ لِمَنْ خَشِيَ رَبَّهُ
«آنان كه به خداى يكتا ايمان آوردند و نيكوكار شدند آنها به حقيقت بهترين اهل عالمند. پاداش آنها نزد خدا باغهاى بهشت عدن است كه نهرها زير درختانش جارى است و در آن بهشت به طور جاودان متنعمند و خدا از آنها خشنود و آنها هم از خدا راضى هستند و اين بهشت، مخصوص كسى است كه از خدا بترسد.»

برای رفع ترس از پیشامدی :

سـمـاعـة گـويـد: حـضـرت صـادق (ع ) فرمود: هرگاه از پيش آمدى بترسى پس بگو:
اللَّهـُمَّ إِنَّكَ لَا يَكْفِي مِنْكَ أَحَدٌ وَ أَنْتَ تَكْفِي مِنْ كُلِّ أَحَدٍ مِنْ خـَلْقـِكَ فـَاكـْفـِنـِي كـَذَا وَ كـَذَا
(و بجاى كذا و كذا گرفتارى خود را ذكر كند)
و در حـديـث ديـگـر فـرمـود: مـيـگـوئى :
يَا كَافِياً مِنْ كُلِّ شَيْءٍ وَ لَا يـَكـْفـِي مـِنـْكَ شـَيْءٌ فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ اكْفِنِي مَا أَهَمَّنِي مِنْ أَمْرِ الدُّنْيَا
وَ الْآخِرَةِ وَ صـَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ(اصول کافی ج 4 ص 340 روایة 7)