سلام. صبحتون بخیر 

دوستان عزیزم . قرار نیست ما مدام در حال یادگیری باشیم. باورکنید دانستن دو قانون داده شده در زمینه همسرداری نیاز به سالها تمرین دارد . 

مشکلات جامعه امروز ی ما ندانستن نیست . بلکه عمل نکردن به دانسته هاست . 

من مطمئنم که خیلی نکات تربیتی و آموزشی را میدانیم اما دانستن مطالب کمکی به شما نمیکند . 

باید عمل را آغاز کنید . 

در قانون یک همسرداری گفته شد : ما انتخاب کرده ایم که با چه کسی اختلاف نظر داشته باشیم . پس این قانون به ما آموخت که قرار نیست نظرات من  و همسرم یکی باشد و ممکن است او با من تفاوتهایی داشته باشد . و این تفاوتها را باید بپذیرم . البته با حس خوب . نه با حس تحمل و با غم وناراحتی . 

پذیرش یعنی حس خوب  . نه پذیرفتن با حس بد و ناراحتی و غم . تحمل کردن نیاز به انرژی زیادی دارد . 

اما پذیرش یعنی کنار آمدن با تفاوتها . پذیرش یعنی در زندگی همه انسانها سختی و اختلاف وجوددارد . پذیرش یعنی همسر منم مثل تمام انسانهای دیگر هم بدی دارد و هم خوبی . 

پذیرش دیدن واقعیت زندگی هاست. نه دیدن ظاهر زندگی اطرافیان . 

قانون دوم هم زیباترین قانون است باید تصمیم بگیرید با احترام و محبت با نزدیکترین فرد زندگیمون رفتار کنیم . وگول ظاهر نسبت را نخوریم . یعنی هرروز با حس وجود مهمان در خانه با او رفتار کنیم . 

این همان احترامیست که شما به زن یا مرد غریبه میگذارید . اما به اشتباه از همسر خود دریغ میکنید . 

این همان احترامیست که یک فرد دانا به همسر ما میگذارد و او را به راحتی در خیابان شکار میکند . از هوو ها یاد بگیریم . به نقاط مثبت همسر تمرکز کنیم . نه به ناتوانیها و کاستی ها  .

درپایان ..توصیه میکنم خانه را برای خود تبدیل به یک مهمانی هرروزه کنید . تا حس احترام به خانه شما برگردد .   یاحق