ای ابوذر : بهره کسی را که شتاب نمیکند دیگری نمی تواند ببرد و آزمند و طمع کار به آنچه برای او مقدر نشده نمیرسد .

انسان در زندگی با دو آفت مهم مواجه است :

1- نیازهای زندگی او را وادار میکند که به دننبال تامین خواسته ها و نیازمندیهایش برود ،در نتیجه از انجام وظایف الهی باز می ماند . 

2- وقتی در مقام انجام وظایف الهی بر می آید ،به غرور و خودپسندی مبتلا میگردد و غرور آتشی است که اعمال را نابود میسازد . باید برای جلو گیر ی از ایمن آفت ها چاره ای جست.

از جمله تعالیمی که در کتاب و سنت آۀمده است و توجه به آن برای انسان ضروری است مساله مقدر بودن روزی است و ما فعلا درصدد بیان مفهوم تقدیر روزی و اینکه انسان بر ای تحصیل روزی ،دست به تلاش بزند یا نه ،نیستیم .

درموارد متعددی از نهج البلاغه به موضوع تقدیر روزی اشاره شده . درهمین روایت نیز ذکر شده است که اگر کسی در تحصیل روزی اش سستی کند دیگری روزی آن را نمیخورد و اگر کسی حرص زیادی در جمع اموال داشته باشد و تلاش کند که سهم بیشتری نصیب خودسازد .به آنچه مقدرنگشته است نخواهد رسید . ژس توجه به این مطلب جلوی وسوسه های شیطانی را میگیرد.

وقتی شیطان درصدد برمی آید که انسان را از انجام وظایف الهی بازدارد و به هنگام وظایف وسوسه کند که اکنون به دنبال تهیه آب و نانت باش ،او به دهن شیطان بکوبد و بگوید : ساکت شو ،روزی من مقدر است و نصیب دیگری نمیگردد . 

و این بدان معنا نیست که انسان از تلاش برای تحصیل روزی دست بکشد و بگوید : خداوند روز ی ام را می رساند . 

طرح بحث تقدیر روزی برای کسانی است که فکر میکنند اگر به وظایف االهی بپردازند خود و زن و بچه هایشالن از گرسنگی میمیرند .کسی که در مقام  بندگی خداوند برآید ،خداوند بالاتر از آن است که اورا گرسنه رها کند.