منبع : زن در آینه جلال و جمال -ص132-133

زمانی که مادر حضرت مریم او را به دنیا آورد گفت : 

سوره آل عمران -ایه36(فَلَمَّا وَضَعَتْها قالَتْ رَبِّ إِنِّي وَضَعْتُها أُنْثي‏ وَ اللَّهُ أَعْلَمُ بِما وَضَعَتْ وَ لَيْسَ الذَّکَرُ کَالْأُنْثي‏ وَ إِنِّي سَمَّيْتُها مَرْيَمَ وَ إِنِّي أُعيذُها بِکَ وَ ذُرِّيَّتَها مِنَ الشَّيْطانِ الرَّجيمِ)

پس چون او را بزاد ، گفت: پروردگارا ، من او را دختر آوردم- و خدا به آنچه او زاییده داناتر بود ، و آن پسر ( که او در نظر داشت ، در فضیلت ) مانند این دختر نیست- و من نام او را مریم نهادم و البته من او را و اولاد او را از ( شر ) شیطان رانده شده به پناه تو در می آورم.

ناآشنایان به بلندای معارف قرآن ،سخن او را به همان رسوم جاهلی تفسیر کرده اند . بادقت در کتب ادبی روشن می شود برخی ادبیان تشبیه را در جمله (ولیس الذکر کالانثی) تشبیه معکوس دانسته ،میگویند: چون مذکر بهتر از مونث و مرد بالاتر از زن است و درواقع ،نظرش ای است که : (لیست الانثی کالذکر ) یعنی دختر مانند پسر نمی شود .

اما تشبیه اصل و مستقیم در آیه بدین معناست که : هرگز پسر نمی تواند نقش دختر را ایفا کند و هیچ مردی نمی تواند پدر عیسی ع شود و پسرها شایستگی این دختر را ندارند . 

قرآن برتری را به تقوا می داند و در احکام و وظائف تساوی بین مرد و زن را نمی پذیرد و عدالت گرا است،(حجرات، 13)