به بچه هاگفتن
خلاصه فصل سوم کتاب «به بچه ها گفتن،از بچه ها شنیدن» (نوشته آدل فابر-الین مازلیش)
انشین های تنبیه تنبیه می تواند احساس تنفر،کینه جویی،سرکشی،گناه،بی ارزش بودن و ترحم به خود را بوجود آورد. کودک باید پیامد رفتار خود را تجربه کند ولی نه با تنبیه.
جانشین های تنبیه:
به روش هایی اشاره کنید که مفید باشد. مثال:هنگام شیطنت کودک در فروشگاه…چه خوب میشد اگه کمکم میکردی!
تقبیح شدید خود را بیان کنید،بدون حمله به شخصیت کودک. «از اینکه اره من زیر بارون ول شده تا زنگ بزنه خیلی عصبانی ام»
انتظارات خود را جز به جز شرح دهید. «انتظار دارم وقتی ابزار منو قرض میگیری،مثل اولش بهم برگردونی»
به کودک نشان دهید چگونه میتواند خطای خود را جبران کند. «حالا چیزی که این اره نیاز داره،کمی براده فولاد و مقدار زیادی زور بازو»
به کودک فرصت بدهید. «تو میتونی ابزار منو امانت بگیری و دوباره پسشون بدی.و یا میتونی امتیاز استفاده از اونا رو از دست بدی.تصمیمتو بگیر»
با موضوع برخورد فعال داشته باشید. «کودک:چرا جعبه ابزار درش قفله؟ پدر:تو بهم بگو چرا؟! »
بگذارید کودک پیامد ها را تجربه کند. اما در مواقعی که هیچ راهی به جز تنبیه وجود ندارد چه کنیم؟ گام اول
درباره احساسات کودک صحبت کنید. «میدونم که واست سخته زود از دوستات جدا بشی و بیای خونه» گام دوم
درباره احساسات خود صحبت کنید. «اما وقتی دیر می آیی من خیلی نگران میشم»
گام سوم-با هم فکر کنید تا راه حل قابل قبولی برای هر دو طرف پیدا کنید. «بیا فکرامونو بزاریم روی هم تا راهی پیدا کنیم تا برای هر دوی ما خوب باشه»
گام چهارم-همه ایده ها را یادداشت کنید بدون اینکه ارزیابی کنید.
گام پنجم-ببینید کدام را می پسندید و‌کدام را نمی پسندید و کدام قابل اجراست.
تعهد کتبی برای کودکانی که یک اشتباه را چند بار تکرار میکنند میواند روشی مناسب باشد.
تنبیه بی اثر ترین روش تادیب است و خلاف آنچه را که ما از کودک میخواهیم،می آموزد.
قبل از مشکل گشایی از خود بپرسید آیا هنوز در غلیان هیجان هستم یا به اندازه کافی آرام شده ام تا بتوانم تمام گام ها را بردارم؟
