تنها راه رسیدن به شناخت خود     —–>>       سکوت درست است .

فلسفه ای سکوت   ——->>       فرصت دادن به ضمیر ناخود آگاه  برای پیدا کردن  هیجانات درونی  است . 

تا هیجانات درونی را نشناسی نمی تونی  باهاش کنار بیای . باید شناسایی کنی که کی خشم داری . کی حسادت کردی . کی داری حرف نا حق میزنی . کی داری عصبی میشی .    تا خودت رو نشناسی آرامش سراغت نمیاد . 

برخلاف تصور عامه ای مردم  که فکرمیکنند باید حرف بزنند تا آرام شوند . تنها راه رسیدن به آرامش واقعی سکوت درست است . 

سکوت درست چند ویژگی دارد : 

•  با حس خوب همراه است . —–>>   یعنی در شرایط سخت باید احساست رو خوب نگه داری. نه وقتی همه چیز بروفق مراد است . پس هروقت بتوانی در شرایط و اتفاقات سخت زندگی  —->>   به خودت اطمینان بدهی که در بهترین شرایط هستی . در اینصورت  پله ای اول را طی کرده ای . 
• باورهات را باید با پذیرش موقعیت به خوبی به نمایش بذاری . 
• همه ای آدمها نقص دارند . هم باید نقص خودت رو بپذیری  و هم نقص دیگران را . 
• باید به این باور برسی که تمام اتفاقات —-> خیر مطلق است و بس . 
• سکوتت باید پر از نگاه یار باشد . یعنی  مدام ذکرت این باشد که خدا هرگز دیر نمیکند.
• بایدبه  این باور برسی که  دنیا جای راحتی و لذت بردن نیست . بلکه اتفاقا آمیخته با سختی و تلاش است و بدون سختی و تلاش به چیز ی نمیرسی . 
• ان مع العسر یسرا  —->>    ذکر روزانه ات این باشه که حتما حتما حتما حتما به همراه هر سختی آسانیست . این وعده ای خداست .