مرادریاب
21 آذر 1395
به نام حضرت دوست
خداوندا لحظاتی که مرا رها کردی تا ته چاه رفته ام .چه عجیب است که نگاهت را دائما نیازمندیم .
معبود من نیم نگاهی کافیست که نوررا حس کنیم . بارالها لحظه ای مارا به حال خود رها مکن . جز تو یاوری نیست .
خدایا نگاه مارا به درون خود معطوف کن که هرچه درد است از سرچرخاندن ما به بیرون است .
کاش جز دیدن عیب خود امکانی نبود . مرا مشغول عیوب خود کن . خداوندا لحظه ای مرا به حال خود رها مکن . مرا سردرگمی ها با خود میبرد .
ای همه هستی من ، مرا نیست مکن . دیدن اطراف مرا با خود میبرد . چشمهایم را بینای خود کن .
در پهنای زمینت راه می روم و سرم را به آسمانت سرگرم کن ..