هواتو کردم...
بسم الله الرحمن الرحیم
اَللّـهُمَّ صَلِّ عَلى عَلِیِّ بْنِ مُوسَى الرِّضا الْمُرْتَضَى الاِمامِ التَّقِیِّ النَّقِیِّ وَحُجَّتِکَ عَلى مَنْ فَوْقَ الاَرْضِ وَمَنْ تَحْتَ الثَّرى، الصِّدّیقِ الشَّهیدِ، صَلاةً کَثیرَةً تامَّةً زاکِیَةً مُتَواصِلَةً مُتَواتِرَةً مُتَرادِفَةً، کَاَفْضَلِ ما صَلَّیْتَ عَلى اَحَد مِنْ اَوْلِیائِکَ
پرودگارا، بر علی بن موسی الرضای برگزیده درود و رحمت فرست . آن پیشوای پارسا و منزه و حجت تو بر هر که روی زمین و زیر خاک است. بر آن صدیق شهید درود و رحمت فراوان فرست، درودی کامل و بالنده و از پی هم و پیاپی و پی در پی، همچون برترین و درود و رحمتی که بر هریک از اولیائت فرستادی.
یاد اهل بیت:
امام رضا علیه السلام: مَن جَلَسَ مَجلِسا یُحیى فیهِ أمرُنا، لَم یَمُت قَلبُهُ یَومَ تَموتُ القُلوُبُ؛
هر که در مجلسى بنشیند که در آن یاد ما (اهل بیت) زنده مى شود، قلبش، در روزى که قلب ها مى میرند، نمى میرد.
???? بحار الأنوار، ج 49، ص 90
سلام بر امام مهربانی
دلتنگ مهرتوام .آقاجانم.
درست زمانی که در حرمت سردگم تاریکی بودم . دستم گرفتی وبا خودت بردی. سرمست این مهرتوام .
هرچیزی درزندگی دارم در حرم تو درخواست کردم . هرچی دارم از نگاه توست .
چشم بستی روی سیاهی درونم و از ظن خود مرا دیدی . لیله الرغائب مهمانت بودم . میزبانیت مبهوتم کرده بود . قربانی تو شدن لیاقت می خواهد .اما آرزوی من فدای تو شدن است . ضمانت کردنت را با چشم خود دیدم . یا شمس الشموس مرا چه به نگاه شما . میدانم لایق وصف شما نیستم . میدانم از کرم شماست .وگرنه من بیچاره تراز این حرفها هستم که به چشم ارباب بیایم. آقاجان باز سراغت آماده ام . ظلمت نفس درد بزرگیست . مولا جان به داد نفس بیمارم برس . آقاجان نیم نگاهی از شما کافیست .
یا امام رئوف به داد بیچاره ای برس که تمام عمر اسم شما روی زبانش است و مدام یاد شما را در دل دارد .
یا معین الضعفا سردرگم نگاه شما روزها را به سرگردانی میگذرانم. . . ..