كودكتان را تنبيه رواني نكنيد

آنچه كودكان را بيش از تنبيه بدني آزار مي‌دهد، تنبيه رواني است. به كار بردن كلماتي كه به سرعت از دهان خارج مي‌شود، چنان اثر مخربي در شخصيت كودك به جا مي‌گذارد كه آثار آن به صورت صدمات عاطفي و عدم اعتماد به نفس در كودك بروز مي‌كنند.

روانشناسان معتقدند : جملات گزنده به عزت نفس كودك آسيب مي‌رساند و موجب تخريب رشد شخصيتي او مي‌شود. به كار بردن الفاظ منفي همچون : «بد، شلوغ، كثيف، لوس، خراب كار، بي ادب»، نه تنها اعتماد به نفس كودك را كاهش مي‌دهد، بلكه او را به سمتي كه او را با آن نام يا لقب خوانده‌ايم مي‌كشاند.

يكي از نيازهاي اساسي انسان، مورد توجه قرار گرفتن است. كودكان نيز نياز به توجه دارند و تمايل دارند اين نياز از سوي والدين برطرف شود، اما گهگاه ديده مي‌شود كه برخي از والدين، با روشهاي مختلف، نه تنها اين نياز را در جهت مثبت برطرف نمي‌كنند، بلكه با روشهاي غلط و توجه به موارد منفي موجب بروز رفتارهاي منفي در كودك شده، او را به سوي ايجاد عدم اعتماد به نفس، بروز رفتارهاي منفي سوق مي‌دهند. از جمله اين رفتارها و روشهاي غلط مي‌توان به روشها و تنبيه‌هاي رواني اشاره كرد.

تنبيه‌هاي رواني مثل :

مقايسه كودك با فرزندان خانواده يا ديگران، سپر بلا قرار دادن كودك بابت مشكلات رفتاري والدين، (تو من را عصباني مي‌كني، تو من را مريض كردي) عدم پذيرش (كاش هيچ وقت به دنيا نمي‌آمدي)، منفي‌گرا يا پيشداوري منفي (تو هيچ وقت به هيچ كجا نمي رسي؟).

با اين تنبيه‌هاي رواني، توانايي ها و نقاط مثبت كودك به فراموشي سپرده مي‌شود و كم كم نقاط منفي جايگزين شده، به صورت پر رنگ تر خود را نشان مي‌دهد.

بنابراين ضروري است جهت ارتباط صحيح با آنان ارتباط عاطفي برقرار كنيم و با توقعي در حد توان و سن آنان، تنبيه رواني براي آنان ايجاد نكنيم وآنها را به اين وسيله نيازاريم.

كودكان كاملاً متكي به واكنش والدين هستند كه بفهمند آيا خوبند يا بد؟ باهوش هستند يا كم هوش؟، دوست داشتني هستند يا غير قابل تحمل؟ كودك به واكنش ها پاسخ مي‌دهد و سعي مي‌كند مطابق آنچه ديده، رفتار كند. الفاظ والدين كودك را به سمت آنچه از زبان آنها بيان شده مي‌كشاند، به اين ترتيب آنها در بسياري از موارد اعتماد به نفس خود را از دست داده، شخصيت شان تخريب مي‌شود.

والدين بايد بدانند كه كودكان نيازمند توجه و عشق بدون قيد و شرط هستند.

والدين با توجه به موقعيت، ابزار محبت كلامي و غيركلامي، نوازش كودك، در آغوش كشيدن او، تلقين‌هاي مثبت، توجه به موارد مثبت رفتاري و شخصيتي و دوري از انتقادهاي منفي و عيب جويي، بايد آنان را در شكل گيري يك شخصيت سالم ياري دهند.