كودكتان را تنبيه رواني نكنيد
آنچه كودكان را بيش از تنبيه بدني آزار مي‌دهد، تنبيه رواني است. به كار بردن كلماتي كه به سرعت از دهان خارج مي‌شود، چنان اثر مخربي در شخصيت كودك به جا مي‌گذارد كه آثار آن به صورت صدمات عاطفي و عدم اعتماد به نفس در كودك بروز مي‌كنند.
روانشناسان معتقدند : جملات گزنده به عزت نفس كودك آسيب مي‌رساند و موجب تخريب رشد شخصيتي او مي‌شود. به كار بردن الفاظ منفي همچون : «بد، شلوغ، كثيف، لوس، خراب كار، بي ادب»، نه تنها اعتماد به نفس كودك را كاهش مي‌دهد، بلكه او را به سمتي كه او را با آن نام يا لقب خوانده‌ايم مي‌كشاند.
يكي از نيازهاي اساسي انسان، مورد توجه قرار گرفتن است. كودكان نيز نياز به توجه دارند و تمايل دارند اين نياز از سوي والدين برطرف شود، اما گهگاه ديده مي‌شود كه برخي از والدين، با روشهاي مختلف، نه تنها اين نياز را در جهت مثبت برطرف نمي‌كنند، بلكه با روشهاي غلط و توجه به موارد منفي موجب بروز رفتارهاي منفي در كودك شده، او را به سوي ايجاد عدم اعتماد به نفس، بروز رفتارهاي منفي سوق مي‌دهند. از جمله اين رفتارها و روشهاي غلط مي‌توان به روشها و تنبيه‌هاي رواني اشاره كرد.
تنبيه‌هاي رواني مثل :
مقايسه كودك با فرزندان خانواده يا ديگران، سپر بلا قرار دادن كودك بابت مشكلات رفتاري والدين، (تو من را عصباني مي‌كني، تو من را مريض كردي) عدم پذيرش (كاش هيچ وقت به دنيا نمي‌آمدي)، منفي‌گرا يا پيشداوري منفي (تو هيچ وقت به هيچ كجا نمي رسي؟).
با اين تنبيه‌هاي رواني، توانايي ها و نقاط مثبت كودك به فراموشي سپرده مي‌شود و كم كم نقاط منفي جايگزين شده، به صورت پر رنگ تر خود را نشان مي‌دهد.
بنابراين ضروري است جهت ارتباط صحيح با آنان ارتباط عاطفي برقرار كنيم و با توقعي در حد توان و سن آنان، تنبيه رواني براي آنان ايجاد نكنيم وآنها را به اين وسيله نيازاريم.
كودكان كاملاً متكي به واكنش والدين هستند كه بفهمند آيا خوبند يا بد؟ باهوش هستند يا كم هوش؟، دوست داشتني هستند يا غير قابل تحمل؟ كودك به واكنش ها پاسخ مي‌دهد و سعي مي‌كند مطابق آنچه ديده، رفتار كند. الفاظ والدين كودك را به سمت آنچه از زبان آنها بيان شده مي‌كشاند، به اين ترتيب آنها در بسياري از موارد اعتماد به نفس خود را از دست داده، شخصيت شان تخريب مي‌شود.
والدين بايد بدانند كه كودكان نيازمند توجه و عشق بدون قيد و شرط هستند.
والدين با توجه به موقعيت، ابزار محبت كلامي و غيركلامي، نوازش كودك، در آغوش كشيدن او، تلقين‌هاي مثبت، توجه به موارد مثبت رفتاري و شخصيتي و دوري از انتقادهاي منفي و عيب جويي، بايد آنان را در شكل گيري يك شخصيت سالم ياري دهند.
ﺩﺳﺘﻮ ﺭ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﻪ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ …..
ﺍﻏﻠﺐ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﯿﮑﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﮐﻮﺩﮎ ﺷﻤﺎﺑﻪ ﺣﺮﻓﻬﺎ
ﻭﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺷﻤﺎ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﻭﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﯽ ﺍﻋﺘﻨﺎﺳﺖ . ﻣﺜﻼ ﻭﻗﺘﯽ ﻣﯽ
ﮔﻮﯾﯿﺪ ” ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮﻥ ﺭﺍﺧﺎﻣﻮﺵ ﮐﻦ ” ﯾﺎ ” ﺩﯾﮕﻪ ﺑﺎﺯﯼ ﺑﺴﻪ” ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﯾﺪ
ﮐﻪ ﺍﻭﺑﻪ ﮐﺎﺭﻗﺒﻠﯿﺶ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﯿﺪﻫﺪ ﻭ ﺍﺯﺩﺳﺘﻮﺭ ﺷﻤﺎﺍﻃﺎﻋﺖ ﻧﻤﯿﮑﻨﺪ.
ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﻓﮑﺮﮐﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﮐﻮﺩﮐﺘﺎﻥ ﻗﺼﺪ ﻟﺠﺒﺎﺯﯼ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ ﯾﺎ ﺑﺮﺍﯼ
ﺷﻤﺎ ﻭﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺗﺘﺎﻥ ﺍﻫﻤﯿﺘﯽ ﻗﺎﯾﻞ ﻧﯿﺴﺖ. ﺍﻣﺎ ﺁﯾﺎ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﻓﮑﺮﮐﺮﺩﻩ
ﺍﯾﺪ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﻧﺤﻮﻩ ﺩﺳﺘﻮﺭﺩﺍﺩﻧﺘﺎﻥ ﻧﺎﺩﺭﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺑﺎﯾﺪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺗﻐﯿﯿﺮ
ﺩﻫﯿﺪ؟
ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ ﺑﺎﯾﺴﺘﯽ ﺑﺎﺧﺼﻮﺻﯿﺎﺕ ﺩﺳﺘﻮﺭﺩﺍﺩﻥ ﻧﺎﺩﺭﺳﺖ ﯾﺎﻏﯿﺮﻣﻮﺛﺮﺍﺷﻨﺎﺷﻮﯾﻢ :
-1 ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻣﺒﻬﻢ :
ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺗﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻭﺍﺿﺢ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ ﻭﺩﻗﯿﻘﺎ ﺑﻪ ﮐﻮﺩﮎ ﻧﻤﯿﮕﻮﯾﻨﺪ ﭼﻪ ﮐﺎﺭﯼ
ﺭﺍ ﺑﺎﯾﺪﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﺪ : ﻣﺜﻼ"ﺑﭽﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺎﺵ"ﻭ …
-2 ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺯﻧﺠﯿﺮﻭﺍﺭ :
ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺩﺳﺘﻮﺭﺩﺭﯾﮏ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﮐﻮﺩﮎ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﯿﺸﻮﺩ.ﺩﺭﺍﯾﻨﺤﺎﻟﺖ ﭼﻮﻥ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ
ﻫﻨﻮﺯﺁﻧﻘﺪﺭﺗﻮﺍﻧﺎﯼﯼ ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺭﺍﺑﻔﻬﻤﻨﺪ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ
ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﯿﺎﺩ ﺁﻭﺭﻧﺪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﻧﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﻫﻤﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺁﻧﻄﻮﺭﮐﻪ ﺍﺯﺁﻧﻬﺎ
ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﻨﺪ ﻣﺜﻼ” ﺍﺗﺎﻗﺖ ﺭﺍﺗﻤﯿﺰﮐﻦ . ﺩﺳﺘﻬﺎﯼﺕ
ﺭﺍﺑﺸﻮﯼ . ﻏﺬﺍﯾﺖ ﺭﺍﺑﺨﻮﺭﺑﻌﺪ ﻫﻢ ﺯﻭﺩ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺷﻮ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ”
-3 ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺳﻮﺍﻟﯽ :
ﺩﺭﺍﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺍﺯﮐﻮﺩﮎ ﺳﻮﺍﻝ ﻣﯽ ﺷﻮﺩﮐﻪ ﺁﯾﺎ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭﺭﺍﺍﻧﺠﺎﻡ
ﻣﯿﺪﻫﺪ . ﺩﺭﻭﺍﻗﻊ ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﺎّ ﺩﺳﺘﻮﺭﯼ ﺩﺍﺩﻩ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ ﻭﺷﮏ ﻭﺗﺮﺩﯾﺪ ﻣﺎ ﺭﺍ
ﺩﺭﻣﻮﺭﺩ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺘﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻭﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ﻣﺜﻼ “ﻧﻤﯿﺨﻮﺍﻫﯽ ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮﻥ
ﺭﺍﺧﺎﻣﻮﺵ ﮐﻨﯽ ﻭ ﺑﺨﻮﺍﺑﯽ؟ﺧﯿﻠﯽ ﺩﯾﺮﻭﻗﺘﻪ ….
-4 ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺗﯽ ﮐﻪ ﺩﺭﺁﻥ ﺣﺎﻟﺖ ﭼﻬﺮﻩ ﻭﺣﺮﮐﺎﺕ ﺑﺪﻥ ﻣﺎﺑﺎﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﻼﻣﯽ
ﻣﺎﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﻧﯿﺴﺖ :
ﻣﺜﻼ ﺩﺭﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻣﯿﺨﻨﺪﯾﻢ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﯿﻢ” ﺗﻮ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭﺯﺷﺖ ﺭﺍﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯿﺪﺍﺩﯼ
ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺩﯾﮕﺮﺍﺯﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭﻫﺎ ﺑﮑﻨﯽ
-5 ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﺁﻥ ﺩﻟﯿﻞ ﻭﻣﻨﻄﻖ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﻭﺑﺎﮐﻮﺩﮎ ﺑﺤﺚ
ﮔﻔﺘﮕﻮﻣﯿﺸﻮﺩ :
ﺗﻮﺿﯿﺤﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﺩﺳﺘﻮﺭﺩﺍﺩﻩ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﺣﻮﺍﺱ ﮐﻮﺩﮎ ﺭﺍ ﺍﺯﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺻﻠﯽ
ﻣﻨﺤﺮﻑ ﻣﯿﮑﻨﺪ” ﺩﺳﺘﻬﺎﯾﺖ ﺭﺍﺑﺸﻮﺭ ﻭﮔﺮﻧﻪ ﻣﺮﯾﺾ ﻣﯽ ﺷﻮﯼ ﻭﺑﺎﯾﺪ
ﺗﻮﺭﺍﺩﮐﺘﺮﺑﺒﺮﯾﻢ ﻣﻤﮑﻨﻪ ﻧﯿﺎﺯﺑﻪ ﺑﺴﺘﺮﯼ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ …
ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻗﺎﻃﻌﺎﻧﻪ ﻭ ﻣﻮﺛﺮﯼ ﺑﺘﻮﺍﻧﯿﻢ ﺑﺪﻫﯿﻢ ﻭﮐﻮﺩﮐﻤﺎﻥ
ﺍﻧﺮﺍﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﺪﺑﺎﯾﺴﺘﯽ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻧﮑﺎﺕ ﺗﻮﺟﻪ ﻭﻋﻤﻞ ﮐﻨﯿﻢ :
-1ﺍﻭﻝ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺎﯾﺴﺘﯽ ﺩﺭﺍﺑﺘﺪﺍ ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻮﺩﮎ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺩ ﺟﻠﺐ ﮐﺮﺩﻩ ﻭﻗﺒﻞ
ﺍﺯﺩﺳﺘﻮﺭﺩﺍﺩﻥ ﺑﺎ ﺍﻭﺗﻤﺎﺱ ﭼﺸﻤﯽ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭﮐﻨﯿﺪ
-2 ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯼ ﻗﺎﻃﻊ ﻭﻣﺤﮑﻢ ﺑﺎﮐﻮﺩﮎ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﯿﺪ ﻭﻟﯽ ﺧﺸﻦ ﻧﺒﺎﺷﯿﺪ
-3ﺣﺮﮐﺎﺕ ﺑﺪﻥ ﻭﺣﺎﻟﺖ ﭼﻬﺮﻩ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﺎﺩﺳﺘﻮﺭﮐﻼﻣﯽ ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﻭﻫﻤﺎﻫﻨﮓ
ﮐﻨﯿﺪ
-4ﺩﺭﺯﻣﺎﻥ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﻪ ﮐﻮﺩﮎ ﺩﺳﺘﻮﺭﻧﺪﻫﯿﺪ ﻣﺜﻼ ﻭﻗﺘﯽ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻓﻌﺎﻟﯿﺘﯽ
ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺭﺍﺧﯿﻠﯽ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺨﻮﺍﻫﯿﺪﮐﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺗﻤﺎﻡ ﻭﺑﻪ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ
ﻣﻮﺭﺩﺩﻟﺨﻮﺍﻩ ﺷﻤﺎﺑﺒﺮﺩﺍﺯﺩ
-5 ﺍﺯﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻣﺜﺒﺖ ﺑﺠﺎﯼ ﻣﻨﻔﯽ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﻨﯿﺪ ﻣﺜﻼ ﺑﺠﺎﯼ ﺁﻧﮑﻪ
ﺑﮕﻮﯾﯿﺪ"ﻓﺮﯾﺎﺩﻧﺰﻥ” ﺑﮕﻮﯾﯿﺪ” ﺁﺭﺍﻡ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻦ
-6 ﺍﺯﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻭﺍﺿﺢ ﻭﮐﻮﺗﺎﻩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﻨﯿﺪ” ﺩﻧﺪﺍﻧﻬﺎﯾﺖ ﺭﺍﻣﺴﻮﺍﮎ ﮐﻦ
-7 ﻣﻌﻤﻮﻻﺍﺯﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕﯼ ﮐﻪ ﺳﺎﺩﻩ ﺗﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﻭﻣﻄﻤﯿﻨﯿﺪ ﮐﻮﺩﮎ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ
ﻣﯽ ﺩﻫﺪﺷﺮﻭﻉ ﮐﻨﯿﺪ
-8 ﻫﻤﮑﺎﺭﯼ ﻭﺍﺟﺮﺍﯼ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺭﺍ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺩﺍﺩﻩ ﻭﺗﺸﻮﯾﻖ ﮐﻨﯿﺪ.ﺍﮔﺮﮐﻮﺩﮎ
ﺁﻥ ﺭﺍﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﺪﺍﺩ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ5 ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺁﻥ ﺭﺍﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﺑﺎﺭﺗﮑﺮﺍﺭﮐﻨﯿﺪ
-9ﺩﺭﺻﻮﺭﺗﯽ ﮐﻪ ﮐﻮﺩﮎ ﺑﻌﺪ ﺍﺯﺗﮑﺮﺍﺭﺩﻭﻡ ﺍﺯﺁﻥ ﺍﻣﺘﻨﺎﻉ ﮐﺮﺩ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺗﻨﺒﯿﻬﯽ
ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻣﺘﻮﺳﻞ ﺷﻮﯾﺪ
خلاصه فصل سوم کتاب «به بچه ها گفتن،از بچه ها شنیدن» (نوشته آدل فابر-الین مازلیش)
انشین های تنبیه تنبیه می تواند احساس تنفر،کینه جویی،سرکشی،گناه،بی ارزش بودن و ترحم به خود را بوجود آورد. کودک باید پیامد رفتار خود را تجربه کند ولی نه با تنبیه.
جانشین های تنبیه:
به روش هایی اشاره کنید که مفید باشد. مثال:هنگام شیطنت کودک در فروشگاه…چه خوب میشد اگه کمکم میکردی!
تقبیح شدید خود را بیان کنید،بدون حمله به شخصیت کودک. «از اینکه اره من زیر بارون ول شده تا زنگ بزنه خیلی عصبانی ام»
انتظارات خود را جز به جز شرح دهید. «انتظار دارم وقتی ابزار منو قرض میگیری،مثل اولش بهم برگردونی»
به کودک نشان دهید چگونه میتواند خطای خود را جبران کند. «حالا چیزی که این اره نیاز داره،کمی براده فولاد و مقدار زیادی زور بازو»
به کودک فرصت بدهید. «تو میتونی ابزار منو امانت بگیری و دوباره پسشون بدی.و یا میتونی امتیاز استفاده از اونا رو از دست بدی.تصمیمتو بگیر»
با موضوع برخورد فعال داشته باشید. «کودک:چرا جعبه ابزار درش قفله؟ پدر:تو بهم بگو چرا؟! »
بگذارید کودک پیامد ها را تجربه کند. اما در مواقعی که هیچ راهی به جز تنبیه وجود ندارد چه کنیم؟ گام اول
درباره احساسات کودک صحبت کنید. «میدونم که واست سخته زود از دوستات جدا بشی و بیای خونه» گام دوم
درباره احساسات خود صحبت کنید. «اما وقتی دیر می آیی من خیلی نگران میشم»
گام سوم-با هم فکر کنید تا راه حل قابل قبولی برای هر دو طرف پیدا کنید. «بیا فکرامونو بزاریم روی هم تا راهی پیدا کنیم تا برای هر دوی ما خوب باشه»
گام چهارم-همه ایده ها را یادداشت کنید بدون اینکه ارزیابی کنید.
گام پنجم-ببینید کدام را می پسندید و‌کدام را نمی پسندید و کدام قابل اجراست.
تعهد کتبی برای کودکانی که یک اشتباه را چند بار تکرار میکنند میواند روشی مناسب باشد.
تنبیه بی اثر ترین روش تادیب است و خلاف آنچه را که ما از کودک میخواهیم،می آموزد.
قبل از مشکل گشایی از خود بپرسید آیا هنوز در غلیان هیجان هستم یا به اندازه کافی آرام شده ام تا بتوانم تمام گام ها را بردارم؟
هنر پسر داری
چرا پسرها متفاوت اند و چگونه به آنها کمک کنیم تا مردانی متعادل و شاد باشند
سه مرحله در یک نگاه
1.مرحله اول از بدو تولد تا شش سالگی است.دورانی که عمدتا کودک متعلق به مادرش است.او پسر مادر است حتی اگر پدر نقش زیادی در رابطه با بازی با او داشته باشد.در این دوران هدف،ایجاد احساس عشق و امنیت در او،باور اینکه او سرآغاز یک تجربه شیرین و خوشایند است.
2.مرحله دوم از شش تا چهارده سالگی است.زمانی که خارج از غریزه های درونی می آموزد که چگونه به یک مرد تبدیل شود و در فعالیت ها و علائق،بیشتر و بیشتر به پدرش شبیه می شود.هدف این دوران ایجاد همارت و شایستگی و در عین حال گسترش مهربانی و شوخ طبعی،و ساخت یک شخصیت متعادل است.این دوره زمانی است که او از اینکه یک مرد است،شاد و آسوده خاطر می شود.اگرچه مادر همچنان در زندگی پسر سهیم است.
3.مرحله سوم از چهارده سالگی تا یزرگسالی می باشد.زمانی که پسر برای سفر به دنیای یک مرد کامل نیازمند مشاور مذکر است.پدر و مادر کمی عقب می نشینند اما باید سازماندهی کنند که مشاوران خوبی در اطراف پسرشان حضور داشته باشند وگرنه ممکن است در مورد احساسش نسبت به خود،به کسانی متکی شود که فاقد صلاحیت هستند.هدف در این دوره یادگیری مهارتها،مسئولیتها و احترام به خود از طریق ارتباط بیشتر با جامعه بزرگسالان است.
بهترین وضعیت حضور درست و به موقع هر کدام از والدین در کودکی وجوانی است.
از تولد تا شش سالگی،سالهای آرامش
آنچه کودکان نوپا به آن بیشتر از هر چیز احتیاج دارند،حضور دائمی دست کم یک نفر در کنارشان است که معمولا این شخص مادر است.چرا که او تنها شخصیAAنها شخصۯم
کتابهای در حوزه فرزندپروری
1. احمدوند، محمدعلی. (1381). روانشناسی بازی. تهران: انتشارات دانشگاه پیام نور.
2. استنهاوس، گلن. (1390). كليدهاي پرورش اعتماد به نفس در كودكان و نوجوانان. ترجمه ناهيد آزاد منش. تهران: انتشارات صابرين.
3. اسلامی نسب، علی. (1379). تربیت جنسی کودك از دیدگاه علم و اسلام. تهران: انتشارات نسل نواندیش.
4. اسلامي نسب، علي. (1373). روانشناسي اعتماد به نفس. تهران: انتشارات رشد.
5. امین زاده، مجتبی. (!389). مسائل جنسی کودکان. تهران: انتشارات قطره.
6. بالنر، لارنس. (382). جلوی بچه ها نه؟. ترجمه محسن نظران و سمیه قهرمانیان. تهران. انتشارات ورجاوند.
7. براندن، ناتانيل. (1382). روانشناسي عزت نفس. ترجمه مهدي قراچه داغي. تهران: انتشارات نخستين.
8. براتون، سوسی؛ لندرث، گری ال؛ کلام، ترزا؛ بلاکارد، سندرا آر. (1391). بهبود رابطه ی والد و کودک از طریق بازی. ترجمه جواد محمودی قرائی، سعیده سادات مصطفوی، نرگس علیرضایی . تهران. انتشارات قطره.
9. بيابانگرد (سعدی پور)، اسماعيل. (1372). روشهاي افزايش عزت نفس دركودكان و نوجوانان. تهران: انتشارات انجمن اوليا و مربيان.
10. پنتلی، الیزابت. (1385). فرهنگ تربیت کودکان. ترجمۀ بهزاد رحمتی. تهران. انتشارات ماهرنگ.
11. پوپ، اليس؛ سوزان، مك هال؛ ادوارد، كريه. (1383). افزايش احترام به خود در كودكان و نوجوانان. ترجمه پريسا متجلي. تهران. انتشارات رشد.
12. تقوی، اعظم؛ فاتحی زاده، مریم. (1387). کودک آزاری. تهران: انتشارات دانژه.
13. حسینی، شهلا؛ کریمیان پور، غفار. (1390). تربیت جنسی کودکان پیش دبستانی. یزد: انتشارات دانشگاه آزاد یزد.
14. خوشابی، کتایون. (1388). کودک آزاری: انواع آزار جسمی، جنسی، عاطفی و بی توجهی به کودکان. تهران: انتشارات قطره.
15. چاپمن، گری؛ کمپل، راس. (1384). پنج زبان عشق کودکان. ترجمۀ سیمین موحد. تهران. انتشارات ويدا.
16. درایکورس، رودلف. (1388). روشهای نوین رفتار با کودکان. ترجمه محمود توتونچیان: تهران: انتشارات ثامن الئمه.
17. دفریتاس، کریستال. (1386). کلیدهای آموزش و مراقبت از سلامت جنسی کودکان و نوجوانان. ترجمه سارا رئیسی طوسیی. تهران: انتشارت صابرین.
18. دینک مایر، دان؛ دی مکی، گری. (1386). راهنمای تربیت اثربخش. ترجمه مهرداد فیروزبخت. تهران: انتشارات دانژه.
19. ساندرز، متیو. (1389). برای همه پدر و مادرها. ترجمه نوشین شمس. تهران: انتشارات آسیم.
20. سیرز، ویلیام. (1386). نقش پدر در تربیت و مراقبت از کودک. ترجمه شرف الدین شرفی. تهران: انتشارات صابرین.
21. سیگل، دانیل جی؛ هارتسل، مری. (1390). رویکردهای نوین در فرزندپروری. ترجمه مهرناز شهرآرای و مریم اسفاری. تهران: انتشارات آسیم.
22. شرایدن، مری دی. (1386). بازي و رشد كودك: از تولد تا شش سالگي. ترجمه حمید شبانی حصار. مشهد: انتشارات به نشر آستان قدس.
23. شیری، زهره. (1387). مقدمات پرورش کودک. تهران: انتشارات سازمان بهزیستی.
24. صرامی، حمید. (1390). آموزش سبک های فرزندپروری، مهارت زندگی و پیشگیری اولیه از اعتیاد ویژه والدین. تهران: انتشارات تندیس.
25. کاوه، کبری. (1390). کتاب راهنمای پدرها و مادرها. تهران: انتشارات سازمان بهزیستی.
26. کوشا، مریم. (1391). اختلال بیش فعالی کمبود توجه (راهنمای عملی برای خانواده ها و درمانگران). تهران. انتشارات قطره.
27. گاتمن، جان؛ دکلر، جون. (1391). کلیدهای پرورش هوش عاطفی در کودکان و نوجوانان. ترجمه فرناز فرود. تهران: انتشارات صابرین.
28. گاربر ماریان، استفن؛ گاربر، دانیلز؛ فریدمن اسپیزمن، روبین. (1387). چگونه با کودکم رفتار کنم. مترجمان شاهین خزعلی هومن حسینی نیک و احمد شریف تبریزی . تهران: انتشارات مروارید.
29. فابر، آدل؛ مازلیش، الین. (1375). به بچه ها گفتن، از بچه ها شنیدن. ترجمه فاطمه عباسی فر. تهران: انتشارات اوحدی.
30. قندچی تهرانی، داوود. (1371). عوارض منفی تنبیه. تهران: نشر مولف.
31. علیزاده، حمید؛ سجادی، حبیبه السادات. (1388). رودولف درایکورس، روابط مسئولانه و احترام متقابل. تهران: انتشارات دانژه.
32. مجوزی، یدالله. (1376). چرا تنبیه. تهران: انتشارات انجمن اولیا و مربیان.
33. مشتاق، نهاله. (1390). مادر خوب مادر بد. تهران: انتشارات مهر و ماه نو.
34. معرفاي، ابراهیم. (1379). تربیت جنسی، تربیت فراموش شده. تهران: انتشارات پیوند.
35. مک نامارا، باری ای؛ مک نامارا، فرانسین جی. (1388). کلیدهای پرورش کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه. ترجمه فریبا مقدم. تهران. انتشارت صابرین.
36. موسوی، شکوفه. (1387). پول توجیبی. تهران: انتشارات قطره.
37. مولوانی، آلیسون. (1383). آزاد و صمیمی با فرزندان. ترجمۀ مهدی جاجی اسماعیلی. تهران. انتشارات دانژه.
38. هاک، پل. (1386). موفقیت در تربیت فرزندان. ترجمه حسین صیفوریان و محمدطاهر ریاضی ارسی. تهران: انتشارات رشد.
۱- دستورات بیش از حد:دستورات پی یا پی غلطه.نوشتی ؛ننوشتی ؟؟چرا ننوشتی ؟؟
نکته: دستور دادن احتماله نا فرمانی را بالا می برد پس بهتره دستور ندید
صفحات: 1· 2
دو ترس کودک:
۱- ترس از سقوط
۲- ترس از صدایه بلند —قابله توجه مادرهایی که دادوفریاد می کنند مطمین باش کودکی ترسو بار خواهی آورد.
صفحات: 1· 2
