اصرار بر گناه این است که نسبت به گناه ،لاآبالی شده ،پس از انجامش ،توبه از آن را لازم نشمریم .

منبع: (الکاافی-کتاب الایمان  الکفر-باب الاصرار علی الذنب -ح2)

مارا چه شده که از نزول گناهان بر خود نمی هراسیم ؟؟

بزرگترین دلیل باور نداشتن عذاب الهی است . 

اشرف مخلوقات پیامبر اکرم ص و حضرت علی علیه السلام و حضرت زهرا س هنگام شنیدن آیات عذاب به پهنای صورت اشک میریختند . 

حال چرا ما خم به ابرو نمی آوریم ؟        چون قلبمان مُرده است .چه مصیبتی از این بالاتر …..

اعتراف به گناه از مهمترین اعمال مکه مکرمه است .

امیر المومنین علیه السلام می فرمایند:

از گناه برحذر باشیدکه بلاها و کمی رزق از گناه است ،حتی خراشی هرچنداندک تا لغزش پا و انچه از مصبیت برشما میرسد همه و همه از گناهانی است که مرتکب می شوید این کلام خداوند است که می فرماید:

هرمصیبتی که به شما می رسد به خاطرکارهایی است که خود مسبب آن شده اید ،درحالیکه خداوند از بسیاری از گناهان در میگذرد. /(سوره شوری-ایه30)

منبع :کتاب شب های بی قراری.  گفتارهایی پیرامون  شب های قدر . نوشته دکترسید محمدبنی هاشمی 

دوستان خدا در کلام امیر المومنین علیه السلام ؟؟

روزى اميرمؤمنان (ع) آيه: «إِنَّ أَوْلِياءَ اللَّهِ لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ»(1) «دوستداران خدا، نه مى ترسند و نه دچار حزن و اندوه مى شوند» را تلاوت كرد و فرمود:
مى دانيد اولياء الله چه كسانى اند؟

گفتند: آنها كيستند، اى اميرمؤمنان (ع)؟
فرمود: دوستداران خدا، ما هستيم و پيروان ما. هر يك پس از ما، از ما پيروى نمايد، خوشا ما خوشا ما و خجسته آنان، در حالى كه خجستگى آنان برتر از خجستگى ما است.

گفته شد: خجستگى آنان چگونه است كه افضل از خجستگى ما است؟ آيا ما و آنان به يك حالت نيستيم؟
فرمود: لاَ، لاِنَّهم حَمَلوا ما لَمْ تَحْمِلوا عَلَيْهِ وَ اَطاقُوا مَا لَمْ تُطيقوُا(2) «نه، زيرا آنان مسئوليت هايى بر دوش مى كشند كه شما نمى توانيد، و سختى هايى را متحمل مى شوند كه شما طاقت نمى آوريد».- سنت، بدعت، فُرقت و جماعت-

پرسش: كلام حضرت على (ع) درباره «سنت»، «بدعت»، «فرقت» و «جماعت» چيست؟
مردى، از على (ع) درباره «سنت» و «بدعت» و «فرقت» (تكروى) و «جماعت» پرسيد، حضرت (ع) در جوابش فرمود:
اَمّا السُّنَّهُ فَسُنَّهُ رَسولِ اللّهِ (ص)، وَ اَمّا الْبِدْعَهُ فَما خَاَلفَها، وَ اَمَّا الفُرْقَهَ فَاَهْلُ الباطِلِ، وَ اِنْ كَثُروا، وَ اَمَّا الْجَماعَهُ فَاَهْلُ الحَقِّ وَ اِنْ قَلُّوا(3)

«سنت، همان سنت رسول خدا است، اما بدعت هر چيزى است كه بر خلاف سنت باشد، و تكروان اهل باطلند هر چند بسيار باشند، و جماعت همان حق پرستانند، اگر چه اندك باشند».

(1) يونس (10) آيه
62
(2) تفسير العياشى، ج 2، ص. 124
000 (3) تحف العقول، ص. 211

منبع : کتاب زن در آینه جمال و جلال . از  حجت الاسلام جوادی آملی . ص 42 

زراره بن اعین از حضرت امام صادق علیه السلام پرسید : 

نزد ما مردمی هستند که می گویند : خداوند حوِّا را از بخش نهایی ضلع چپ آدم آفرید؟

امام صادق علیه السلام فرمودند: خداوند از چنین نسبتی هم منزه است و هم برتر ار آن است …آیا خداوند توان آن را نداشت که همسر آدم را از غیر دنده ای او خلق کند تا بهانه دست شناعت کنندگان دهد که بگوبند: بعضی از اجزای آدم با بعض دیگر نکاح نمود …سپس فرمود: خداوند بعد از آفرینش آدم ،حوّا را به طور نوظهور پدید آورد …آدم علیه السلام بعداز آگاهی از خلقت وی از پروردگارش پرسید : این کیست که قرب و نکاه او مایه اُنس من است ؟؟؟

خداوند فرمود : ااین حوّا ست .ایا دویت داری که با تو و مایه ای اُنس باشد  و با تو سخن بگوید و پیرو تو باشد ؟؟

آدم گفت :آری ،پروردگارا تا زنده ام سپاس توبرمن لازم است ،آنگاه خداوند فرمود : از من ازدواج با اورا بخواه ، چون صلاحیت همسری تورا جهت تامین علاقه جنسی نیز دارد و خداوند شهوت جنسی را به او عطا کرد ،سپس آدم عرض کرد : من پیشنهاد ازدواج با وی را عرضه می دارم ،رضای شما در چیست ؟

خداوند فرمود : رضای من در آن است که معالم دین مرا به او بیاموز . 

مطالب مهم و سودمند این حدیث :

1- خلقت حوّا از ضلع و دنده چپ آدم صحیح نیست .

2-آفرینش حوّا مستقل بوده است . 

3- نزدیکی و نگاه آدم به حوّا مایه انس وی شد و خداوند این اصل را پایه ای ارتباط آن دو قرار دارد و این انس انسانی قبل از ظهور غریزه جنسی  بوده است . 

4-خداوند گرایش جنسی را بعد از برقراری انس و دوستی بر آدم ع القا نمود .

5- بهترین هدیه  ومهریه برای زن تعلیم علوم الهی و آموختن معالم دین است .

6- پس از ازدواج ،آدم به حوّا گفت :به طرف من بیا و به من رو کن و حوّا به او گفت : تو به سو ی من رو کن . خداوند امر کرد که آدم برخیز و به طرف حوّا برود و این همان را ز خواستگاری مرد از زن است . 

نکات مهم دیگر :

–هیچ مزیتی مرد به زن در اصل آفرینش ندارد و روایاتی که عهده دار اثبات این مزّیت اند ،یا از لحاظ سند نارسایند یا دلالت آنها نا تمام است و درحد مظّنه و گمان است .

–اساس خانواده بر محور دوستی انسانی و عقلی است ،نه برمدار شهوت جنسی .

–نقش زن در قالب مظهر جمال الهی درچهره ای انسان تبیین میگردد،نه بعنوان عامل رفع شهوت بصورت یک جنس ماده .

———————————————————————————————————-

حالا یک سوال : نگاه دین به زن ابزار گونه است یا نگاه تفکراتی که به بهانه آزادی زن را جوری نمایش می دهند که جنسیت او نمایان باشد ؟؟؟؟؟؟

تفکری که به جنبه ای انسانی توجه می کند قابل ستایش است یا تفکری که در نگاه اول  تفاوت جنسسیتی آن انسان نمایان میشود ؟؟؟؟

آزادی  به معنای  نشان دادن تفاوت هاست   یا   نشان دادن  تساوی ؟؟؟؟

انسان وقتی جلوه ای انسانیت او نمایان میشود که در برخورد اول  تفکر او بررسی شود . 

امام صادق علیه السلام فرمود:

آنگاه كه روزه مى‏ گیرى باید چشم و گوش و مو و پوست تو هم روزه ‏دار باشند.«یعنى از گناهان پرهیز كند.»
الكافى ج 4 ص 87، ح 1

دانلود pdf اعمال شب نیمه شعبان  بصورت کامل 

آیا انقلاب اسلامی در روایات و احادیث زمینه ساز ظهور امام زمان عج است؟
در روايات مربوط به حضرت مهدى، عليه‏السلام، و زمينه سازى حكومت آن بزرگوار، ايرانيان داراى سهم بسزايى بوده و كسانى هستند كه به مقام ايجاد زمينه مناسب براى ظهور آن حضرت و شركت در نهضت وى نائل مى‏شوند… مى‏توان، نقش ايرانيان زمينه ساز را با توجه به پيشامدها و حوادثى كه ذكر آنها در اخبار آمده است نيز، به چهار مرحله تقسيم نمود:
مرحله اول: از آغاز نهضت توسط مردى از قم تا ورودشان در جنگ.
مرحله دوم: داخل شدن در جنگى طولانى، تا اينكه خواسته‏هاى خويش را بر دشمن تحميل كنند.
مرحله سوم: رد كردن خواسته‏هاى نخستين خود كه اعلام كرده بودند و به پا داشتن قيام همه جانبه آنان.
مرحله چهارم: سپردن پرچم اسلام به دست تواناى حضرت مهدى، عليه‏السلام، و شركت جستن آنها در نهضت مقدس آن حضرت.
در روايتى از وجود مقدس امام صادق (ع) نقل شده است: به زودى، كوفه، از مؤمنان خالى مى‏گردد و دانش مانند مارى كه در سوراخش پنهان مى‏شود، از آن شهر رخت برمى‏بندد سپس علم ظاهر مى‏شود در شهرى به نام قم آن شهر معدن علم و فضل مى‏گردد (و از آنجا به ساير شهرها پخش مى‏شود) به گونه‏اى كه باقى نمى‏ماند در زمين جاهلى نسبت به دين، حتى زنان در خانه‏ها. اين قضيه نزديك ظهور قائم (ع) واقع مى‏شود… علم، از قم به ساير شهرها در شرق و غرب پخش مى‏شود و حجت بر جهانيان تمام مى‏شود به گونه‏اى كه در تمام زمين، فردى پيدا نمى‏شود كه دين و علم به او نرسيده باشد. بعد از آن قائم، قيام مى‏كند و سبب انتقام خدا و غضب او بر بندگان (ظالم و معاند) مى‏شود زيرا، خداوند انتقام (و عذاب) بر بندگان روا نمى‏دارد، مگر وقتى كه حجت را انكار كنند (بحار الانوار، ج 57 و 60، ص 213).

صفحات: 1· 2

سلام بر غریب ترین ..غریب زمان ..یا صاحب الزمان
آقا اجازه!
دست خودم نیست خسته ام،
در درس عشق، من صف آخر نشسته ام،
یعنی نمی شود که ببینم سحر رسید؟
درس غریب “غیبت کبری” به سر رسید؟
آقا اجازه!
بغض گرفته گلویمان،
آنقدر رد شدیم که رفت آبرویمان،
استاد عشق!
صاحب عالم!
گل بهشت!
باید که مشق نام تورا تا ابد نوشت.
اللهم عجل لولیک الفرج

سلام آقا این روزها شعارهای زیبایی در بین مسلمانان شنیده میشود.

شعار درحد حرف بر زمین مانده است .  اللهم عجل الولیک الفرج  نُقل مجالس است . امان از مجالسی که به یُمن روز نیمه شعبان بر پا می شود . نیّت صاحبان این مجالس برکت در زندگی مشترک آینده است .آقاجان این شورو هیجان برای دیده شدن است . 

آقا اجان ما دراین روزگار از فهم شما دور شده ایم . انگار مغزمان برنامه ریزی هایش برای زندگی دینی نیست . انگار در تمام دوران زندگی گمگشتگی داشته ایم . آقاجان نتیجه ای تمام آموزشهای دوران مدرسه این شده است . ازقرآن برای عکاسی ،از ایام ولادت برای مجالس گناه استفاده می کنیم . 

ما به عکس فهمیده ایم که باید فقط  درروز مهمی ازدواج کنیم . ولی اینکه چطور باید رفتارکنیم را نیاموخته ایم . ما نقص یادگیری را در این دوران بهمراه داریم . 

آقاجان ، چه عجیب شده ایم که صاحب مجلس را شما می دانیم اما رضایت شما را اهمیت نمی دهیم . عجیب مردمی هستیم ما .

سرور ما ، غفلت ما را به پای جهالت بگذارید و برای ما دعا کنید . اقاجان ،دعاکنید ما درعصر شعار تمدن ،بفهمیم که ما هم مصداق جهالت دوران هستیم . 

صاحب زمان ،مارا پیدا کن .ما در درون خواسته های نفس گم شده ایم . ما سرگشته ای ماجرای خودخواهی خویشتنیم . ما 

گمراه تبلیغات شده ایم . ما سرگرم لایک کردن و تماشا کردنیم .  مطالعه هایمان ذره بینی شده است ، دور از تفکر عمیق ،دوراز مشغله ای ظهور …

آقاجان ، دراین عالم هرکسی بره خرید و جنس بد بهش بدند اصطلاحاً میگند :بهش انداختند .آقاجان ،ما را بخرید ،ما خریدنی نیستیم .اما به کرم شما چشم دوخته ایم . آقاجان ،کشتی بزرگ ایران سوراخهای بزرگی دارد مارا از این غرق شدن نجات دهید . 

ناجی ما ، 

من را نمی شناخت کسی اینجا، گم نامم و به نام تو می نازم

شادم که مثل عده معدودی،شعری برای نام نمی سازم

شعرم برای توست شعاری نیست،کشتی برای موج سواری نیست

باور مکن که دل به زمین دادم،وقتی تویی بهانه پروازم

هر جا که نام نامی تو آنجاست،قلبم بهانه غزلی دارد

این سوز ریشه ای ازلی دارد،پس با غم عزیز تو دمسازم

شعرم اگر چه هیچ نمی ارزد،سوزانده است نام و نشانم را

می سوزم و به هیزم ابیاتم،بیتی به عشق شعله می اندازم

یا صاحب الزمان و زمین موعود،دانای هرکه آمد و هر چه بود

گم نامم و تویی تو،که می دانی،تنها به نام سبز تو می نازم

قرآن و حكومت حضرت مهدى عليه السلام
قيام و انقلاب جهانى واپسين ذخيره الهى، بزرگ‏ترين حادثه نظام آفرينش، در صحيفه آسمانى مسلمانان، فراوان مورد توجّه و اشارت قرار گرفته است. بدون ترديد آيات نورانى قرآن كريم در باره اين ظهور و قيام مانند بسيارى از زمينه‏هاى ديگر بدون اين كه وارد جزئيات شود، به صورت اصولى و كلّى بحث كرده، از تشكيل حكومت عدل جهانى و پيروزى كامل بندگان شايسته در روى زمين سخن گفته است. اين گونه آيات را مفسران بزرگ شيعه و برخى مفسران اهل سنّت، به استناد سخنان نورانى معصومين عليهم السلام و دانشوران بزرگ اسلامى، مربوط به حضرت مهدى عليه السلام، ظهور و قيام جهانى آن حضرت دانسته‏اند.

از مجموع آيات قرآنى كه ناظر به اين موضوع دانسته شده، و صراحت بيشترى دارد، جهت رعايت اختصار فقط به برخى اشاره مى‏شود [[1: آيه نخست: خداوند بزرگ، آن گاه كه آفتاب اميد و آرزوى راستين را در تاريكى ظلم و ستم، بر قلب بندگان شايسته خود تابيد، فرمود: (نَ‏گ‏د كَتَبْنا فِى الزّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذّكْرِ أنّ الارضَ يرِثُها عِبادِىَ الصّالِحُونَ) [[2 و در حقيقت، در زبور پس از تورات نوشتيم كه زمين را بندگان شايسته ما به ارث خواهند برد.

پيش از آن‏كه به روايات معصومين عليهم السلام ذيل آيه اشاره شود توضيح اين نكات لازم است كه: «زبور» داود يا به تعبير كتاب‏هاى عهد قديم «مزامير داود» عبارت است از: «مجموعه‏اى از مناجات‏ها و نيايش‏ها و اندرزهاى داود پيامبر عليه السلام». [
[[4
با توجه به اضافه شدن «بندگان» به «خدا»، ايمان و توحيد آنان روشن مى‏شود و با توجه به كلمه «صالحون» همه شايستگى‏ها به ذهن مى‏آيد: عمل، تقوا، علم و آگاهى، قدرت و قوت، و تدبير و نظم و درك اجتماعى. هنگامى كه بندگان با ايمان، اين شايستگى‏ها را براى خود فراهم سازند، خداوند نيز يارى مى‏كند تا آنان بر مستكبران غلبه يابند، دست‏هاى آلوده‏شان را از حكومت زمين كوتاه كنند، و وارث ميراث‏هاى آنها گردند. بنابراين، «استضعاف» فقط دليل بر پيروزى بر دشمنان و حكومت بر زمين نيست بلكه وجود ايمان و كسب شايستگى‏ها بايسته است و مستضعفان جهان تا زمانى كه اين دو اصل را زنده نكنند به حكومت زمين نخواهند رسيد. خداوند در اين آيه به يكى از روشن‏ترين پاداش‏هاى دنيوى صالحان كه حكومت روى زمين است اشاره كرده است. بعضى از روايات اين رخداد مهم را در عصر ظهور حضرت مهدى عجل الله فرجه دانسته‏اند. در تفسير اين آيه امام باقر عليه السلام فرمود: «[اين بندگان صالح‏]، همانا آل محمّد هستند كه خداوند مهدى آنها را پس از كوشش آنها مبعوث مى‏نمايد پس ايشان را عزّت داده، دشمنانشان را ذليل خواهد كرد».

[[5 البته مفهوم اين روايات، انحصار نيست، بلكه بيان يك مصداق عالى و آشكار است، و اين تفسيرها هرگز فراگيرى مفهوم آيه را محدود نمى‏سازد. اين تعبيرها، دليل بر عموميت حكومت صالحان است و به‏طور كامل با احاديث قيام حضرت مهدى عجل الله فرجه تطبيق مى‏كند. گرچه براى آنها كه بيشتر، حكومت ستمگران را ديده‏اند، مشكل است اين حقيقت را به آسانى بپذيرند كه تمام اين حكومت‏ها بر خلاف و قوانين جهان آفرينش است و آن چه با آن هم آهنگ مى‏باشد همان حكومت صالحان با ايمان است. ولى تحليل‏هاى فلسفى به اين جا مى‏رسد كه اين يك واقعيت است بنابراين جمله (أَنَّ الارضَ يرِثُها عِبادِىَ الصّالِحُونَ) پيش از آن كه يك وعده الهى باشد يك قانون تكوينى محسوب مى‏شود.
نتيجه اين كه: نظام آفرينش دليل روشنى بر پذيرش يك نظام صحيح اجتماعى در آينده، در جهان انسانيت خواهد بود، و اين همان چيزى است كه از آيه مورد بحث، و احاديث مربوط به قيام مصلح بزرگ جهانى استفاده مى‏شود. [[6
علامه طباطبايى پس از بيان ديدگاه‏هاى گوناگون در باره انواع وراثت مى‏نويسد: «از همين‏جا معلوم مى‏شود كه آيه مورد بحث، خاصّ به يكى از دو وراثت‏هاى دنيايى و آخرتى نيست بلكه هر دو را شامل مى‏شود. و مفسرينى كه آن را به وراثت آخرتى اختصاص داده‏اند و به آياتى كه مناسب با آن وراثت است تمسك جسته و چه بسا گفته‏اند همين معنا متعيناً مقصود است چون پس از اعاده ديگر زمينى نيست تا صالحان آن را ارث ببرند، حرف درستى نزده‏اند، زيرا معلوم نيست كه آيه مورد بحث عطف بر آيه قبلى‏اش كه متعرض مسئله اعاده بوده، شده باشد تا بگوييد پس از اعاده ديگر زمينى باقى نمى‏ماند.

و ممكن است عطف به اول آيات باشد كه مى‏فرمود: فمن يعمل من الصالحات‏f. آن مفسرينى هم كه آيه را به وراثت دنيايى اختصاص داده، حمل بر دوره ظهور اسلام و يا دوران مهدى عليه السلام كه رسول خداصلى الله عليه و آله و سلم در اخبار متواتره از آن خبر داده و شيعه و سنّى آنها را نقل كرده‏اند كرده‏اند باز راه درستى نرفته‏اند، زيرا روايات مذكور هر چند متواتر و مسلم است، آيه را تخصيص نمى‏زند. كوتاه سخن، همان‏گونه كه گفته شد آيه شريفه، مطلق است و شامل هر دو وراثت مى‏شود. چيزى كه هست از نگاه سياق آن چه كه عقل و اعتبار اقتضاء مى‏كند اين است كه آيه شريفه عطف بر همان جمله «فمن يعمل من الصالحات و هو مؤمن…» باشد، چون آن آيه به تفصيل حال اهل اختلاف از نگاه پاداش آخرتى اشاره مى‏كرد و اين آيه به تفصيل حال آنان از نگاه پاداش دنيايى اشاره مى‏كند. در نتيجه حاصل كلام اين مى‏شود كه: ما بشر را به سوى دينى واحد دعوت كرديم ليكن ايشان دين را قطعه قطعه كرده و در آن اختلاف كردند و مجازاتشان هم گوناگون شد اما در آخرت آنهايى كه ايمان آوردند سعى‏شان مشكور و عمل‏شان مكتوب شد و از كفار بر خلاف اين شد و اما در دنيا، آنهايى كه ايمان آوردند زمين را به وراثت مالك شدند به خلاف ديگران
آن‏گاه مرحوم علامه در بحث روايى مى‏نويسد: در معانى الاخبار به سند خود از محمّدبن سنان، از مفضل‏بن عمر، روايت كرده كه گفت: از امام صادق عليه السلام شنيدم، مى‏فرمود: رسول خداصلى الله عليه و آله و سلم نگاهى به على و حسن و حسين عليهما السلام كرد و گريست و فرمود: شما پس از من مستضعف خواهيد شد، مفضل مى‏گويد گفتم: معناى اين كلام رسول خداصلى الله عليه و آله و سلم چيست؟ فرمود: معنايش اين است كه: پس از من شما اماميد، چون خداوند عزوجل مى‏فرمايد: g وَنُريدُ أنْ نَمُنّ عَلَى الّذينَ اسْتُضْعِفُوا فِى الارْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أئمّه وَنَجْعَلَهُمُ الْوارِثينَ‏f پس اين آيه تا روز قيامت در باره ما جريان دارد و اين پيشوايى تا روز قيامت در ما جارى است. [ گردانيم، و ايشان را وارث [زمين‏] كنيم.

در اين آيه اصلى اساسى مطرح شده است: اراده خداوند متعال بر آن تعلق گرفته كه مستكبران ريشه‏كن شده، بندگان شايسته خداوند مورد عنايت ويژه قرار گيرند و سرانجام، پيشوايان و رهبران جهان شده، پهناى زمين در اختيار آنان قرار گيرد. اين آيه نيز طبق سخن امام على عليه السلام درنهج البلاغه و رواياتى از ديگر ائمه عليهم السلام، كه اشاره خواهد شد به گونه‏اى، ناظر به پيروزى مستضعفان بر مستكبران است، و اين كه سرانجام، جهان از آنِ شايستگان خواهد شد. بدون ترديد آيه مورد نظر، هرگز از يك برنامه موضعى و خصوصى مربوط به بنى اسرائيل سخن نمى‏گويد، بلكه بيان‏گر يك قانون فراگير براى همه عصرها و قرن‏ها و همه قوم‏ها و گروه‏ها است. اين بشارتى است در زمينه پيروزى حق بر باطل و ايمان بر كفر. اين نويدى است براى همه انسان‏هاى آزاده و آزاديخواه و كسانى كه خواهان حكومت عدل و داد و برچيده شدن بساط ستم و جور هستند. نمونه‏اى از تحقق اين خواست الهى، حكومت بنى اسرائيل و نابودى حكومت فرعونيان بود. و نمونه كامل‏تر آن، حكومت پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و سلم و يارانش پس از ظهور اسلام بود. و سرانجام گسترده‏ترين نمونه آن، ظهور حكومت حق و عدالت در تمام كره زمين به وسيله حضرت مهدى عجل الله فرجه است.
اين آيه از جمله آياتى است كه به روشنى، ظهور چنين حكومتى را بشارت مى‏دهد، زيرا در روايات اسلامى مى‏خوانيم كه اهل‏بيت عليهم السلام، در تفسير اين آيه بشارت به اين ظهور بزرگ اشاره كرده‏اند. [
[11 حضرت على عليه السلام فرمود: «دنيا پس از چموشى و سركشى هم‏چون شترى كه از دادن شير به دوشنده‏اش خوددارى مى‏كند و براى بچه‏اش نگه مى‏دارد به ما روى مى‏آورد…» سپس آيه «ونريد ان نمن…» را تلاوت فرمود. [[12 در حديث ديگرى از همان امام بزرگوار مى‏خوانيم كه در تفسير آيه بالا فرمود: «اين گروه آل محمّدصلى الله عليه و آله و سلم هستند خداوند مهدى آنها را پس از زحمت و فشارى كه بر آنان وارد مى‏شود برمى‏انگيزد و به آنها عزّت مى‏دهد و دشمنانشان را ذليل و خوار مى‏كند». [[13
البته حكومت جهانى مهدى عجل الله فرجه، هرگز حكومت‏هاى اسلامى محدودتر را كه پيش از آن از طرف مستضعفان بر ضد مستكبران نخواهد بود، و هر زمان شرايط آن را فراهم سازند، وعده حتمى و مشيت الهى در باره آنها تحقق خواهد يافت و اين پيروزى نصيبشان مى‏شود. [[14 آيه سوم: بدون ترديد، خداوند به تمام وعده‏هايى كه داده است، عمل خواهد كرد. به ويژه در جايى كه به آن وعده تصريح هم كرده باشد.
يكى از وعده‏هاى بسيار مهّم خداوند، وعده به بندگان مؤمن خود است: (وَعَدَ اللَّهُ الَّذينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَيسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِى الْأَرْض كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَ لَيمَكِّنَنَّ لَهُمْ دينَهُمُ الَّذِى ارْتَضى لَهُمْ وَ لَيبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْناً يعْبُدُونَنى لا يشْرِكُونَ بى شَيئاً وَ مَنْ كَفَرَ بَعْدَ ذلِكَ فَأُولئِكَ هُمُ الْفاسِقُونَ)

[ قرار دهد همان‏گونه كه كسانى را كه پيش از آنان بودند جانشين [خود] قرار داد، و آن دينى را كه برايشان پسنديده است به سودشان مستقر كند، و بيمشان را به ايمنى مبدل گرداند، [تا] مرا عبادت كنند و چيزى را با من شريك نگردانند، و هر كس پس از آن به كفر گرايد، آنانند كه نافرمانند. از آن جا كه در آيات پيش از اين آيه، سخن از اطاعت و
تسليم در برابر فرمان خدا و پيامبرصلى الله عليه و آله و سلم بود، آيه مورد بحث همين موضوع را ادامه داده و نتيجه اين اطاعت را كه همان حكومت جهانى است بيان مى‏كند، و با تاكيد مى‏گويد: «خداوند به كسانى كه از شما ايمان آورده‏اند و اعمال صالح انجام داده‏اند وعده مى‏دهد كه آنها را به طور قطع خليفه زمين خواهد كرد، همان‏گونه كه پيشينيان را زمين بخشيد. و دين و آيينى را كه براى آنها پسنديده، به طور ريشه‏دار و پا بر جا در صفحه زمين مستقر سازد. و ترس آنها را، به امنيت و آرامش مبدّل خواهد كرد. و آن چنان مى‏شود كه فقط مرا مى‏پرستند و چيزى را شريك من قرار نخواهند داد. مسلم است پس از سيطره حكومت توحيد و استقرار آيين الهى و از ميان رفتن هر گونه اضطراب و ناامنى و هرگونه شرك، كسانى كه پس از آن كافر شوند فاسقان واقعى هستند.
به هر حال از مجموع آيه چنين برمى‏آيد كه خداوند به گروهى از مسلمانان كه داراى اين دو ويژگى (ايمان و عمل صالح) هستند، سه نويد داده است:. 1 استخلاف و حكومت روى زمين.. 2 نشر آيين حق به‏طور اساسى و ريشه‏دار در همه جا.. 3 از ميان رفتن تمام اسباب ترس، وحشت و ناامنى. و نتيجه اين امور آن خواهد شد كه با نهايت آزادى، خدا را بپرستند و فرمان‏هاى او را گردن نهند هيچ شريك و شبيهى براى او قائل نشوند و يگانه‏پرستى حقيقى را در همه جا بگسترانند. در اين كه جمله «كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذينَ مِنْ قَبْلِهِمْ» اشاره به چه اشخاصى است كه پيش از مسلمانان داراى خلافت شدند، در ميان مفسران گفت وگو است: بعضى آن را اشاره به آدم و داود و سليمان دانسته‏اند،

چرا كه قرآن در آيه 30 سوره «بقره» درباره حضرت آدم عليه السلام مى‏فرمايد: (إِنِّى جاعِلٌ فِى الْأَرْضِ خَلِيفَه) من در زمين جانشينى خواهم گماشت. و در آيه 26 سوره «ص» در باره حضرت داود عليه السلام مى فرمايد: (يا داوُدُ إِنَّا جَعَلْناكَ خَلِيفَهً فِى الْأَرْض) اى داود، ما تو را جانشين در زمين گردانيديم. و از آن‏جا كه سليمان عليه السلام به مقتضاى آيه 16 سوره «نمل» وارث حكومت داود عليه السلام بود، جانشين خدادر روى زمين شد. اما جمعى معتقدند كه اين آيه اشاره به بنى اسرائيل دارد، زيرا آنها با ظهور موسى عليه السلام و درهم شكسته شدن قدرت فرعون و فرعونيان، مالك حكومت زمين شدند چنان كه در آيه‏اى ديگر مى‏فرمايد: (وَ أَوْرَثْنَا الْقَوْمَ الَّذينَ كانُوا يسْتَضْعَفُونَ مَشارِقَ الْأَرْضِ وَ مَغارِبَهَا الَّتى بارَكْنا فيها) أ [ شرق و عرب سرزمين [فلسطين‏] را كه در آن بركت قرار داده بوديم، به ميراث عطا كرديم…. هم چنين درباره همان‏ها مى‏فرمايد: (وَ نُمَكِّنَ لَهُمْ فِى الْأَرْض) ما اراده كرده‏ايم كه قوم مستضعف (مؤمنان بنى اسرائيل) را در روى زمين تمكين دهيم (و صاحب نفوذ و تسلط سازيم).
درست است كه در ميان بنى اسرائيل حتى در عصر موسى عليه السلام، افراد ناباب و فاسق و گاهى افراد كافرى بودند، حكومت به دست مؤمنان صالح بود (بنابراين ايرادى كه بعضى از مفسران به اين تفسير كرده‏اند با اين بيان دفع مى‏شود) تفسير سوم نزديك‏تر به نظر مى‏رسد. در آيه خوانديم خدا وعده حكومت بر زمين و تمكين دين و آيين و امنيت كامل را به گروهى كه ايمان دارند و اعمالشان صالح است، داده است.

اما در اين كه منظور از اين گروه از نگاه مصداقى چه اشخاصى هستند؟ باز در ميان مفسران گفت وگو است: بعضى آن را مخصوص صحابه پيامبرصلى الله عليه و آله و سلم دانسته‏اند كه با پيروزى اسلام در عصر پيامبرصلى الله عليه و آله و سلم صاحب حكومت در زمين شدند (البته منظور از ارض، تمام زمين نيست بلكه مفهومى است كه بر جزء و كل صدق مى‏كند). بعضى مفهوم آن را چنان گسترده دانسته‏اند كه اين وعده را شامل تمام مسلمانانى كه داراى اين صفت اند، مى‏دانند. و گروهى آن را اشاره به حكومت مهدى عجل الله فرجه مى‏دانند كه شرق و غرب جهان در زير پرچم حكومتش قرار مى‏گيرد آيين حق در همه جا نفوذ مى‏كند و ناامنى و ترس و جنگ از روى زمين برچيده مى‏شود، و بندگى بدون شرك براى جهانيان تحقق مى‏يابد.

بدون شك آيه شامل مسلمانان نخستين مى‏شود و به طور قطع حكومت مهدى عجل الله فرجه كه طبق عقيده همه مسلمانان اعم (شيعه و سنى) سراسر زمين را پر از عدل و داد مى‏كند پس از آن كه ستم و جور همه جا را گرفته باشد مصداق كامل اين آيه است، ولى با اين حال مانع از گستردگى مفهوم آيه نخواهد بود. به علاوه شأن نزول آيه نيز نشان مى‏دهد كه نمونه كوچكى از اين حكومت در عصر پيامبرصلى الله عليه و آله و سلم براى مسلمانان (هر چند در اواخر عمر آن حضرت) به دست آمده است.
ولى باز تكرار مى‏كنيم كه نتيجه تمام زحمات پيامبران، و تبليغات مستمر و پى‏گير آنها، و نمونه كامل حاكميت توحيد، امنيت كامل و عبادت خالى از شرك در زمانى تحقق مى‏يابد كه مهدى عليه السلام، سلاله پاك انبيا و فرزند پيامبر اسلامصلى الله عليه و آله و سلم ظاهر شود. [[17 آن چه از همه مطالب بر مى آيد كه خداى سبحان به كسانى كه ايمان آورده و عمل صالح انجام مى‏دهند، وعده مى‏دهد كه به زودى جامعه‏اى برايشان برپا مى‏كند كه به تمام معنا صالح باشد، و از لكه ننگ كفر، نفاق و فسق پاك باشد، زمين را ارث برد و در عقايد و اعمالشان جز دين حق، چيزى حاكم نباشد.

در امنيت زندگى كنند، ترسى از دشمن داخلى يا خارجى نداشته باشند، از كيد نيرنگ‏بازان و ظلم ستم گران و شر زورگويان آزاد باشند. و اين جامعه طيّب و طاهر با صفاتى كه از فضيلت و قداست دارد، تا كنون در دنيا ايجاد نشده، و دنيا از روزى كه پيامبرصلى الله عليه و آله و سلم به پيامبرى مبعوث شدند، چنين جامعه‏اى به خود نديده، ناگزير اگر مصداقى پيدا كند، در روزگار مهدى عليه السلام خواهد بود. [[18 ابو بصير از امام صادق عليه السلام روايت كرده كه آن حضرت ذيل آيه شريفه چنين فرمود: «درباره قائم و ياران او نازل شده است». [[19 همان گونه كه گفتيم اين تفسيرها به معناى انحصار آيه نيست، بلكه بيان مصداق كامل است. يادآور مى‏شويم افزون بر موارد ياد شده، در كتاب‏هاى مفصل به آيات فراوان ديگر نيز اشاره شده است. [[20
پى نوشتها
[[1. ذكر آن لازم است كه برخى از دانشمندان شيعه بيش از يكصد آيه از آيات قرآن را مربوط به حضرت مهدى عجل الله فرجه و حكومت ايشان ذكر كرده‏اند. ر. ك: سيّد هاشم بحرانى، المحجه فيما نزل فى القائم الحجه عجل الله فرجه.
[[2. سوره انبياء (21)، آيه. 105
[[3. ر. ك: محمّد حسين طباطبايى، ترجمه تفسير الميزان، ج، 14 ص. 166
[[4. ر. ك: اعراف (7)، آيه. 137
[[5. «هُمْ آلُ محمّد يَبْعَثُ اللَّهُ مَهْدِيهُمْ بَعْدَ جَهْدِهِمْ فَيعِزُّهُمْ وَ يذِلُّ عَدُوَّهُمْ» شيخ طوسى رحمه الله عليه، كتاب الغيبه، ص. 184
[[6. ناصر مكارم شيرازى و ديگران، تفسير نمونه، ج 13، ص 515 524. (با تصرف)
[[7. محمّدبن على‏بن حسين‏بن بابويه صدوق، معانى الاخبار، ص. 79
[[8. محمّد حسين طباطبايى، ترجمه تفسير الميزان، ج، 14 ص. 166
[[9. فضل بن حسن طبرسى، مجمع البيان، ج، 16 ص. 172
[[10. سوره قصص (28)، آيه. 5
[[11. ر. ك: محمّدبن حسن طوسى، التبيان، ج، 8 ص 129 على بن ابراهيم قمى، تفسير قمى، ج، 2 ص. 133
[[12. «لَتَعْطِفَنَّ الدُّنْيا عَلَينَا بَعْدَ شِمَاسِهَا عَطْفَ الضَّرُوسِ عَلَى وَلَدِهَا وَ تَلَا عَقِيبَ ذَلِكَ‏G وَ نُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذينَ اسْتُضْعِفُوا فِى الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّهً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثِينَ‏F z نهج البلاغه، ص 506،. 209
[[13. «هُمْ آلُ محمّد يبْعَثُ اللَّهُ مَهْدِيهُمْ بَعْدَ جَهْدِهِمْ فَيعِزُّهُمْ وَ يذِلُّ عَدُوَّهُمْ» محمّدبن حسن طوسى، كتاب الغيبه، ص. 184
[[14. ناصر مكارم شيرازى و ديگران، تفسير نمونه، ج، 16 ص 18. 19 (با تصرف)
[[15. نور (24)، آيه. 55
[[16. سوره اعراف (7)، آيه. 137
[[17. ناصر مكارم شيرازى و ديگران، تفسير نمونه، ج 14، ص 530 532، (با تصرف).
[[18. محمّد حسين طباطبايى، تفسير الميزان، ج، 15 ص. 220
[[19. «نزلت فى الْقَائِمُ وَ أَصْحَابُهُ» شيخ طوسى، كتاب الغيبه، ص 173 محمّدبن ابراهيم نعمانى، الغيبه، ص 240، ح. 35
[[20. ر. ك: سيّد هاشم بحرانى، سيماى حضرت مهدى عجل الله فرجه در قرآن، ترجمه سيد مهدى حايرى قزوينى.

دیدگاه کانت
برای روشن شدن دیدگاه کانت، ابتدا معنای نیت و اراده‌ي خیر بررسی مي‌شود؛ و در پایان معنای تکلیف و رابطه­ی آن با نیت، قوانین و اصول اخلاقی را بيان مي‌نماييم.
نیت
«نیت فعل اخلاقی» در نظریه­ی کانت جایگاهي ویژه‌ دارد. می‌توان گفت کانت از جمله معدود صاحبان مکاتب اخلاقی است که به لایه‌ا­ی دیگر از فعل اخلاقی پرداخته؛ و آن «نیت فعل اخلاقی» است.
از نظر کانت نیت نقشی بنیادین در مطابقت فعل با فعل اخلاقی و توصیف آن به اخلاقی بودن دارد و هیچ فعلی را به صرف این‌که آن فعل در شمار افعال اخلاقی قرار می­گیرد نمی­توان اخلاقی دانست، بلکه شرط اصلی و مطلب مهم، نیت است. او معتقد است کاری دارای ارزش اخلاقی است که علاوه بر ظاهر اخلاقی، از جهت نیت هم شرایطي خاص داشته و به این صورت باشد که فقط به نیت ادای تکلیف عقلانی و قانون وجدان انجام شود.
اگر کاری مطابق با وظیفه باشد، ولی فاعل آن نیتی غیر از ادای تکلیف داشته باشد، از حیطه­ی کار اخلاقی خارج شده و فاقد ارزش اخلاقی است.
از دیدگاه این مکتب هیچ‌گونه نیتی غیر از نیت ادای تکلیف برای فعل اخلاقی قابل قبول نیست و انگیزه‌های دیگر هرچه باشد ­- عواطف انسانی، خدمات اجتماعی، رسيدن به پاداش، ترس از مجازات و حتی بهره‌مندی از کمال - مانع می‌شود که کار وجهه­ی اخلاقی داشته باشد.کانت در خصوص این‌که پاداش و مجازات نباید انگیزه­ی کار اخلاقی باشد چنین می‌گوید:

صفحات: 1· 2

دعا از منظر روانشناسی
روانشناسان به این حقیقت پی برده اند که نماز (دعا و نیایش) فریاد فطرت طبیعی است و تربیت نسل نمازگزار، یعنی بیدار کردن فطرت ها. خدای متعال در قرآن کریم می فرماید: همانا انسان، حریص آفریده شده است. وقتی شرّی به او رسد، فریاد می کشد و جزع می کند و هرگاه خیر و نعمتی به او رسد، بخل می ورزد مگر نمازگزاران.(معراج .آیه 20تا23)
روانشناس معروف دیل کارنگی در مقاله ای در رابطه با این موضوع می نویسد : «امروز جدیدترین علم ها همان چیزهایی را تعلیم می دهد که پیامبران تعلیم می دادند. چرا ؟ به علّت این که پزشکان روحی دریافته اند که دعا و نیایش و نماز و داشتن یک ایمان محکم به دین؛ تشویش، هیجان و ترس را که موجب بیشتر ناخوشی های ماست را برطرف می سازد. ایمان مذهبی به طور قطع عالی ترین وسیله معالجه غم و نگرانی است». از نظر ایشان نیایش به معنی پذیرفتن ضعف و سستی نیست و دعا جای عمل را نمی گیرد و شخص را بی نیاز از آن نمی کند بلکه انسان باید تمامی تلاش خود را بکند و شرایط استجابت دعا را فراهم آورد.
الکسین کارل می گوید : «نیایش و تضرع و طلب استعانت گاهی یک حالت کشف و شهود و آرامش درونی و بدور از محسوسات در انسان به وجود می آورد؛ نیایش پرواز از روح به سوی خدا یا حالت پرستش عاشقانه نسبت به جدایی از اوست که معجزه حیات را آفریده است، و بالاخره نیایش نمودار کوشش انسان است برای ارتباط با آن وجود نامرئی که آفریننده عقل کل، قدرت مطلق و خیر مطلق است
همه انسانها «هلوع» هستند، هلوع یعنی شدت حرص، یعنی حرصشان و آزمندی هایشان پایان ندارد و هنگامی که در برآوردن خواسته ها با موانع و تجارب ناخوشایند مواجه شوند، زود بی قرار می شوند. (رفیع، جلال، نماز زیباترین روح پرستنده، تهران: اطلاعات، 1369)

مجموعه‏ آثاراستادشهيدمطهرى ج‏2 287                         نقش مؤثر انسان در ساختن آينده خويش ….. ص : 287

موجودات جهان تقسيم مى‏شوند به جاندار و بيجان. موجودات بيجان هيچ گونه نقشى در ساختن خويش ندارند. آب و آتش و سنگ و خاك بيجان‏اند و هيچ نقشى در تكوين و يا تكميل خويش ندارند، بلكه صرفاً تحت تأثير عوامل خارجى تكوين مى‏يابند و تحت تأثير همان عوامل احياناً نوعى كمال كسب مى‏كنند. از اين موجودات هيچ‏گونه تلاشى و فعاليتى در جهت ساختن يا پرداختن به خود مشاهده نمى‏شود. ولى [از] جانداران، مانند گياه و حيوان و انسان، يك سلسله تلاشها در جهت حفظ و صيانت خود از آفات و در جهت جذب مواد ديگر و در جهت توليد مثل مشاهده مى‏شود.
در گياهان يك سلسله قواى طبيعى وجود دارد كه در ساختن آينده آنها مؤثر است. در گياه قوّه يا قوّه‏هايى است كه مواد را از زمين يا هوا جذب مى‏كند، قوّه يا قوّه‏هايى است كه از درون به وسيله مواد جذب شده او را رشد مى‏دهد و قوّه يا قوّه‏هايى است كه امكان توليد مثل را فراهم مى‏كند.

صفحات: 1· 2

مجموعه ‏آثاراستادشهيدمطهرى ج‏16 77 آيا اخلاق، نسبى است؟ ….. ص : 77
آيا اخلاق، نسبى است؟
عده‏اى معتقدند كه به‏طور كلى اخلاق نسبى است؛ يعنى معيارهاى خوب و بد اخلاقى نسبى است و به عبارت ديگر انسان بودن امرى است نسبى. معناى نسبيت يك چيز اين است كه آن چيز در زمانها و مكانهاى مختلف تغيير مى‏كند: يك چيز در يك زمان، در يك شرايط، از نظر اخلاقى خوب است، همان چيز در زمان و شرايط ديگر ضد اخلاق است؛ يك چيز در يك اوضاع و احوال انسانى است، همان چيز در اوضاع و احوال ديگر ضد انسانى است. اين، معنى نسبيت اخلاق است كه بسيار به سر زبانها افتاده است.

صفحات: 1· 2

دانلود پی دی اف  درس قانون اساسی .

سخن مأمون، درباره عبادت امام كاظم عليه السّلام‏
مؤلّف گويد: در ضمن روايتى طولانى، كه بيانگر توصيف مأمون (هفتمين خليفه عبّاسى) از امام كاظم عليه السّلام است، آمده: مأمون در مورد ورود امام كاظم عليه السّلام در مدينه نزد پدرش هارون، مى‏گويد:
اذ دخل شيخ مسجّد قد انهكته العبادة، كانّه شنّ بال، قد كلم السّجود وجهه و انفه‏
: «ناگاه پير مردى بر پدرم وارد شد، كه عبادت و شب‏زنده‏دارى، چهره او را زرد و سنگين و متورّم كرده بود، و آن چنان عبادت او را رنجور نموده بود كه همانند مشگ پوسيده شده بود، و بسيارى سجده، صورت و بينى‏اش را زخم نموده بود».
بارى، آن حضرت همدم سجده‏هاى طولانى و اشكهاى بسيار بود، او غلام سياهى داشت با مقراض (قيچى) پينه‏هاى پيشانى و بينى‏اش را مى‏گرفت، همان پينه‏هائى كه بر اثر سجده‏هاى زياد، پديد آمده بودند. به گفته شاعر عرب:
طالت لطول سجود منه ثفنته فقرّحت جبهة منه و عرنينا
رأى فراغته فى السّجن منيته و نعمة شكر البارى بها حينا
: «بر اثر سجده‏هاى طولانى، (پينه) زانوى او طولانى شد، و پيشانى و بينى‏اش مجروح گرديد.
او در زندان، آرزويش را، فراغتى مى‏دانست كه برايش حاصل شده بود، و به خاطر اين نعمت، خدا را مدّتها شكر مى‏كرد، كه در پرتو اين فراغت بهتر
مى‏تواند خدا را عبادت كند».
روايت شده: كه امام كاظم عليه السّلام در حال سجده، از دنيا رفت.

نگاهى بر زندگى چهارده معصوم عليهم السلام، ص: 297

ماجراى ولادت امام كاظم عليه السّلام‏
امام كاظم عليه السّلام در سرزمين «ابواء»، منزلگاه بين مكّه و مدينه، در روزه يكشنبه [و به گفته بعضى در روز سه‏شنبه‏] هفتم صفر سال 128 هجرت [و به گفته بعضى در سال 129 ه ق در عصر خلافت ابراهيم بن وليد، سيزدهمين خليفه اموى‏] چشم به جهان گشود.
مادر آن حضرت، به نام «حميده مصفّاة بربريّه» از بانوان بلند مقام عجم بود، امام صادق عليه السّلام فرمود:
حميدة: مصفّاة من الادناس كسبيكة الذّهب …
: «حميده از پليدى‏ها، پاك و پاكيزه است، همانند طلاى خالص مى‏باشد و پيوسته فرشتگان از او نگهبانى كردند تا اينكه او در پرتو لطفى كه خدا به من و حجّت بعد از من داشت، به من سپرده شد».
و از بعضى از روايات، فهميده مى‏شود كه امام صادق عليه السّلام به بانوان دستور مى‏داد تا نزد حميده روند، و احكام شرع را از او بياموزند.
ابو بصير مى‏گويد: در آن سالى كه امام كاظم عليه السّلام متولّد شد، در محضر امام صادق عليه السّلام بودم، هنگامى كه به منزلگاه «ابواء» رسيديم، امام صادق عليه السّلام براى ما و اصحابش غذا آماده كرد، آن حضرت هرگاه براى اصحاب خود غذا حاضر مى‏كرد، غذاى فراوان و پاكيزه بود، مشغول خوردن غذا بوديم كه ناگاه فرستاده حميده (مادر امام كاظم عليه السّلام) نزد امام صادق عليه السّلام آمد و از قول حميده گفت: «اثر وضع حمل در من پديد آمده، شما قبلا فرموده‏
بودى كه در اين مورد، شما را آگاه كنم».
امام صادق عليه السّلام در حالى كه خوش‏حال و خرسند بود، برخاست و رفت، و چند لحظه طول نكشيد كه بازگشت، ديديم آستين‏ها را بالا زده و خندان است، عرض كرديم: «خداوند همواره شما را خندان و چشمان شما را روشن كند، حميده چه كرد؟».
فرمود: «خداوند به من پسرى عطا كرد، كه بهترين مخلوقات خدا است، حميده به من خبر داد كه من از او به آن خبر آگاهتر بودم».
عرض كردم: «قربانت گردم؛ چه خبرى داد؟».
فرمود: او گفت: هنگامى كه اين نوزاد، به زمين قرار گرفت، دستهايش را روى زمين نهاد و سرش را به سوى آسمان بلند كرد، من به او گفتم: «اين نشانه‏اى است از رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله [كه هنگام ولادتش ديده شده‏] و در مورد هر امامى بعد از او، چنين نشانه‏اى وجود دارد»؛ تا آخر حديث.

نگاهى بر زندگى چهارده معصوم عليهم السلام، ص: 278

دانلود جدول معانی باب های صرف متوسطه دوم ها ..با مثال های کتاب و تمرینات کتاب 

دانلود نمونه سوالات عقاید اسلامی 2 (کلام )

دانلود نمونه سوالات درس تاریخ 3 همراه با پاسخ -سیره پیشوایان 

دانلود  نمونه سوالات درس اخلاق 6 . نشانه های پرواپیشگی